ในปีเฉียนหลงที่ 13 จักรพรรดินีเสี้ยวเสียนฉุน พระอัครมเหสีพระองค์แรกในจักรพรรดิเฉียนหลงสวรรคต ทำให้จักรพรรดิเฉียนหลงเสียพระทัยมาก แต่ก็ยังไม่ได้ทรงแต่งตั้งพระนางขึ้นเป็นจักรพรรดินี ณ เวลานั้น เพราะยังอยู่ในช่วงไว้ทุกข์ จึงทรงแต่งตั้งพระนางขึ้นเป็น เสียนหวงกุ้ยเฟย แทนซึ่งมีศักดิ์เสมอด้วยจักรพรรดินี คือควบคุมวังหลัง 6 วังใหญ่ หลังจากการไว้ทุกข์ตามโบราณราชประเพณี คือ 2 ปี จักรพรรดิเฉียนหลงจึงเฉลิมพระยศพระนางให้เป็น จักรพรรดินี ซึ่งเป็นฮองเฮาพระองค์ที่สองในรัชกาลเฉียนหลง

แต่ด้วยพระราชภาระที่หนักหนาและเรื่องราววุ่นวายในวังกับกับพระมเหสีองค์อื่น ๆ อีกทั้งพระนางทรงมีแรงกดดันส่วนพระองค์มากมาย ทำให้ทรงมีพระอาการคล้ายคนเสียสติทำเรื่องต่าง ๆ โดยไร้วิจารณญาณ บ้างก็มีเรื่องเล่าว่าพระนางทรงตัดปอยพระเกศาซึ่งชาวแมนจูถือว่าการตัดผมนั้นเป็นการไว้ทุกข์ให้กับผู้ใหญ่ในครอบครัวของตนหรือของสามี ซึ่งในตอนนั้นพระราชมารดาของจักรพรรดิเฉียนหลงยังทรงมีพระชนม์ชีพอยู่จึงอาจถือเป็นการแช่งพระราชมารดาของพระองค์ จักรพรรดิเฉียนหลงจึงต้องถอดพระนางออกจากการทำหน้าที่ และยึดตราประทับจักรพรรดินี แต่ยังคงให้พระนางอยู่ในตำแหน่งจักรพรรดินี หลังจากนั้นไม่เกินปีพระนางก็สิ้นพระชนม์ โดยงานพระศพถูกจัดในขั้นหวงกุ้ยเฟย พระศพของพระนางถูกฝังในสุสานชิงตะวันออกแต่ไม่ได้ถูกฝังในโถงเดียวกันกับจักรพรรดิเฉียนหลง