ตามประวัติศาสตร์ ญี่ปุ่นเคยมีจักรพรรดินีขึ้นเสวยราชสมบัติแปดพระองค์ (หากนับจักรพรรดินีจิงงุ จะมีทั้งหมดเก้าพระองค์ ในจำนวนนี้มีสองพระองค์ครองราชย์สองครั้ง) ซึ่งทั้งหมดจะถูกคัดเลือกมาจากผู้ที่สืบสันดานจากพระราชวงศ์เมื่อนับจากฝ่ายบิดา ทั้งนี้นักวิชาการบางส่วนมองว่าการครองราชย์ของจักรพรรดินีของญี่ปุ่นนั้นเป็นการครองราชย์อย่างชั่วคราวเท่านั้น และสงวนพระราชบัลลังก์เอาไว้เฉพาะแก่เจ้านายบุรุษเพศเท่านั้น[1][2][3] ครั้นหลายศตวรรษต่อมาได้มีกฎมณเฑียรบาล พ.ศ. 2432 ซึ่งออกมาพร้อมกับรัฐธรรมนูญเมจิระบุว่ามิให้เจ้านายเพศหญิงขึ้นครองราชสมบัติ แม้จะเคยมีความพยายามที่แก้ไขกฎมณเฑียรบาลเพื่อปูทางให้เจ้านายที่เป็นหญิงขึ้นเสวยราชย์ แต่ไม่เคยประสบความสำเร็จ[3]

1. จักรพรรดินีจิงงุ (ครองราชย์ พ.ศ. 744–812) ผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ (ยังเป็นที่ถกเถียง)
2. จักรพรรดินีซุอิโกะ (ครองราชย์ พ.ศ. 1136–1171) จักรพรรดินีผู้เสวยราชย์พระองค์แรก
3. จักรพรรดินีโคเงียวกุ (ครองราชย์ครั้งแรก พ.ศ. 1185–1188) หรือจักรพรรดินีไซเม (ครองราชย์ที่สอง พ.ศ. 1198–1204)
4. จักรพรรดินีจิโต (ครองราชย์ พ.ศ. 1233–1240)
5. จักรพรรดินีเก็มเม (ครองราชย์ พ.ศ. 1250–1258)
6. จักรพรรดินีเก็นโช (ครองราชย์ พ.ศ. 1258–1267)
7. จักรพรรดินีโคเก็ง (ครองราชย์ครั้งแรก พ.ศ. 1292–1301) หรือจักรพรรดินีโชตะกุ (ครองราชย์ที่สอง พ.ศ. 1307–1313)
8. จักรพรรดินีเมโช (ครองราชย์ พ.ศ. 2172–2186)
9. จักรพรรดินีโกะ-ซะกุระมะชิ (ครองราชย์ พ.ศ. 2305–2314) จักรพรรดินีผู้เสวยราชย์พระองค์ล่าสุด