สมเด็จพระจักรพรรดิเหลียวไท่จง (เย่ว์ลู่เต๋อกวง) (902-947) เป็นพระราชโอรสองค์ที่ 2 ในจักรพรรดิเหลียวไท่จู่ โดยเป็นพระอนุชาในองค์ชายเย่ว์ลู่ทู่อี้ พระราชบิดาของจักรพรรดิเหลียวซื่อจง เมื่อเย่ว์ลู่ทู่อี้ พระเชษฐาซึ่งเป็นองค์รัชทายาท ถูกฮองเฮาสู้ลี่ว์พระมารดาและข้าราชสำนักบีบบังคับ ให้ลี้ภัยไปยังราชสำนักโฮ่วถัง และตั้ง เย่ว์ลู่เต๋อกวง พระราชโอรสองค์รองที่ทรงพระปรีชาสามารถด้านการทหาร ขึ้นเป็นองค์รัชทายาทแทน เมื่อจักรพรรดิเหลียวไท่จู่สวรรคตในปี พ.ศ. 1469 (ค.ศ. 926) องค์รัชทายาทเย่ว์ลู่เต๋อกวง พระชนม์ 24 พรรษา จึงขึ้นครองราชย์เป็น จักรพรรดิเหลียวไท่จง จักรพรรดิองค์ที่ 2 แห่งราชวงศ์เหลียวจักรพรรดิเหลียวไท่จงทรงสานนโยบายการปกครองของเหลียวไท่จู่พระราชบิดา และทรงศึกษาวัฒนธรรมของชาวฮั่น ส่วนการปกครองได้นำระบอบการปกครองของราชวงศ์ถังมาใช้ และสนับสนุนการเกษตร จึงทำให้เศรษฐกิจของต้าเหลียวและขุมกำลังเจริญรุดหน้าและเข้มแข็งขึ้นปี ค.ศ. 936 (พ.ศ. 1479) เหลียวไท่จงทรงสบโอกาสเข้ามาขยายอิทธิพลในภาคกลาง โดยกองทัพเหลียว (ชิตัน) ได้ยกทัพเข้ามาช่วยสือจิ้งถังล้มล้างราชวงศ์โฮ่วถัง (หนึ่งในห้าราชวงศ์) และสถาปนาราชวงศ์โฮ่วจิ้นขึ้น โดยโฮ่วจิ้นได้รับดินแดนแถบมณฑลเหอเป่ยและมณฑลซานซี 16 เมือง (ปัจจุบันคือปักกิ่งและต้าถง) อีกทั้งบรรณาการประจำปีเป็นการตอบแทนแต่เมื่อสือจิ้งถังสิ้นชีพลง ผู้สืบทอดตำแหน่งต้องการเป็นอิสระจากต้าเหลียว จักรพรรดิเหลียวไท่จงจึงยกกองทัพลงใต้บุกยึดเมืองไคฟง เมืองหลวงของราชวงศ์โฮ่วจิ้นได้สำเร็จ แต่เนื่องจากทรงไม่ได้เตรียมกองเสบียงมา เหล่าทหารจึงต้องออกปล้นเสบียงของชาวบ้านตลอดทางที่ผ่าน จึงทำให้ได้รับการต่อต้านอย่างหนักจากชาวบ้าน กองทัพเหลียวจึงต้องถอยร่นกลับขึ้นเหนือ และจักรพรรดิเหลียวไท่จงสวรรคตอย่างกะทันหันระหว่างการถอยร่นกลับขึ้นเหนือในครั้งนี้เมื่อกองทัพเหลียวกลับถึงเมืองหลวง ก็เกิดการแย่งชิงราชสมบัติกันระหว่างหลี่หู พระราชอนุชาในจักรพรรดิเหลียวไท่จง และเย่ว์ลี่หร่วนพระโอรสในองค์รัชทายาทองค์ก่อน ที่ร่วมรบในสงครามครั้งนี้ นายทัพได้ยกเขาให้ขึ้นครองราชสมบัติเป็นจักรพรรดิเหลียวซื่อจง ปรากฏว่าหลี่หู ที่ซู่ว์ลี่ฮองเฮาสนับสนุนพ่ายแพ้ จึงตกลงกันทำสัญญาว่าจะให้ทายาทของทั้ง 2 สายสลับกันขึ้นครองราชสมบัติ ส่วนเหลียวซื่อจง ฮองเฮาก็สนับสนุนให้ครองราชย์ต่อไปด้านครอบครัว