ในปี ค.ศ. 1130 สองผู้ท้าชิงตำแหน่งประสันตะปาปาที่เป็นอริกันร้องขอการสนับสนุนจากโลทาร์ ในเดือนมีนาคม ค.ศ. 1131 โลทาร์ต้อนรับพระสันตะปาปาอินโนเซนต์ที่ 2 ที่ลีแยฌและร่วมเดินทางไปด้วยกัน พระองค์เดินทัพเข้าสู่อิตาลีในปี ค.ศ. 1132–1133 แม้พื้นที่ส่วนหนึ่งของโรมจะอยู่ในกำมือของอานาเคลตุส โลทาร์ได้รับการสวมมงกุฎเป็นจักรพรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 1133[2] จากนั้นพระองค์ได้รับที่ดินศักดินาจากพระสันตะปาปาเป็นทรัพย์สินที่ดินอันกว้างใหญ่ไพศาลของมาทิลดาแห่งตอสคานา[3]

ในปี ค.ศ. 1134 หลังกลับไปเยอรมนี โลทาร์กลับไปทำศึกกับชาวโฮเอินชเตาเฟินอีกครั้ง ไม่นานฟรีดริชแห่งโฮเอินชเตาเฟินก็ยอมจำนน สันติภาพถูกประกาศที่เทศกาลถือศีลอดในบัมแบร์ค (เดือนมีนาคม ค.ศ. 1135) ทำให้สเวเบียกลับมาเป็นของฟรีดริชอีกครั้ง ในเดือนกันยายน ค.ศ. 1135 ค็อนราทสงบศึกกับโลทาร์ภายใต้เงื่อนไขด้านการผ่อนปรนแบบเดียวกัน

โลทาร์ยังส่งเสริมการขยายอำนาจของชาวเยอรมันและเผยแผ่ศาสนาคริสต์เข้าไปในอาณาบริเวณทางตะวันออกของเอ็ลเบอ ในปี ค.ศ. 1135 พระเจ้าอีริคที่ 2 แห่งเดนมาร์กประกาศตนเป็นข้าราชบริพารของจักรพรรดิโลทาร์ และเจ้าชายโปแลนด์ เจ้าชายโบเลสสวาฟที่ 3 สัญญาว่าจะจ่ายบรรณาการและได้รับโปเมอราเนียและรุยเงินเป็นที่ดินศักดินาของเยอรมนี