อลิซาเบธ เคดี สแตนตัน เคยเขียนว่าจักรยานเป็นเครื่องมือซึ่งกระตุ้นให้ผู้หญิงอยากที่จะแข็งแกร่งมากขึ้นและอยากมีบทบาทในสังคม ซูซาน บี แอนโทนี่ พูดในค.ศ. 1896 ว่า "ฉันอยากจะบอกคุณเกี่ยวกับจักรยาน ฉันว่ามันมันทำมาเพื่อปลดปล่อยผู้หญิงมากกว่าสิ่งอื่นใดในโลก ฉันยืนและชื่นชมยินดีทุกครั้งที่เห็นผู้หญิงขี่่จักรยานไปไหนมาไหนเอง"

บีททิซ กริมชอว์ ผู้ออกเดินทางผจญภัยได้อธิบายชีวิตวัยเยาว์ของเด็กสาวตามความชอบธรรมแบบวิคตอเรีย เธอเป็นเด็กหญิงนักปฏิวัติ ฉันซื้อจักรยานด้วยความลำบาก ขี่ออกไปคนเดียวโดยไม่มีผู้ใหญ่คอยดู ไมล์และไมล์ไกลเกินกว่าขีดจำกัดของม้าที่วิ่งเหยาะ ๆ โลกเปิดกว้างต่อหน้าฉัน และเมื่อฉันอายุได้ 21 ปี ฉันได้ออกเดินทาง ไกลจากบ้านเพื่อค้นหาว่าโลกจะมีอะไรให้กับลูกสาวผู้ปฏิวัติ"[7]