มารินดูเคถูกจัดให้เป็นศูนย์กลางของแผนที่ประเทศฟิลิปปินส์โดย Luzon Datum of 1911 เกาะจังหวัดแห่งนี้มีรูปร่างคล้ายหัวใจ มีพื้นที่ 952.58 ตารางกิโลเมตร ตั้งอยู่ระหว่างอ่าวตายาบัสทางทิศเหนือ กับทะเลซีบูยันทางทิศใต้ ถูกคั่นออกจากคาบสมุทรบอนด็อกในจังหวัดเคโซนโดยช่องแคบมัมปอง ส่วนทางทิศตะวันตก ก็ถูกคั่นออกจากเกาะมินโดโรโดยช่องแคบตาบลาส เกาะเล็ก ๆ ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ ได้แก่ เกาะโปโล, เกาะมานิวายา และเกาะมัมปอง ส่วนทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ก็มีเกาะเตรส และเกาะเอเลเฟนท์

จุดสูงสุดของจังหวัดอยู่ที่ภูเขามาลินดิก (ชื่อเดิม ภูเขามาร์ลังกา) ระดับความสูง 1,157 เมตร (3,800 ฟุต) เหนือระดับน้ำทะเล เป็นภูเขาไฟที่ยังมีชีวิตอยู่ ตั้งอยู่ที่ปลายด้านทิศใต้ของเกาะ นอกจากนี้ยังมีถ้ำอีกหลายแห่งในจังหวัด ถ้ำที่สำคัญได้แก่ ถ้ำบาทาลา, ถ้ำซันอีซิโดร และถ้ำตาเลา

ภูมิอากาศ

มารินดูเคมีภูมิอากาศแบบที่ 3 ตามการจัดของกรมอุตุนิยมวิทยาฟิลิปปิน นั่นคือมีฝนตกมากและไม่มีการแบ่งฤดูแล้งกับฤดูฝนที่ชัดเจน อุณหภูมิโดยเฉลี่ย สูงสุด และต่ำสุดของปี อยู่ที่ 27.0 °C (80.6 °F), 32.9 °C (91.2 °F) และ 22.3 °C (72.1 °F) ตามลำดับ ความชื้นโดยเฉลี่ยอยู่ที่ 78% ปริมาณน้ำฝนต่อปีอยู่ที่ 2,034.6 ลูกบาศก์มิลลิเมตร[3]