การเกิดจีโอดเริ่มต้นจากกระเปาะน้ำเค็มในหินตะกอน ขึ่งอาจจะเป็นผลจากการเน่าเปื่อยของพืชหรือสัตว์บางชนิดที่ถูกฝังในตะกอน เมื่อตะกอนแข็งตัวกลายเป็นหินจะมีผนังซิลิกาลักษณะเหมือนวุ้นก่อตัวขึ้นโดยรอบ แยกน้ำออกจากวัตถุแวดล้อม เมื่อเวลาผ่านไปนานเข้าน้ำจืดอาจจะซึมเข้าไปในตะกอน น้ำภายในกระเปาะมีเกลือละลายอยู่มากกว่าน้ำข้างนอกและเพื่อปรับให้ความเข้มข้นเท่ากันจึงเกิดการผสมกันอย่างช้าๆ ของน้ำทั้งสอง โดยการซึมผ่านผนังซิลิกาที่กั้นไว้ นั่นคือกระบวนการออสโมซิสนั่นเอง ในช่วงเวลานานพอที่ปฏิกิริยาออสโมซิสดำเนินอยู่ จะมีแรงกดดันจากภายในกระเปาะออกสู่ข้างนอกต่อหินรอบๆ กระเปาะเดิมจะขยายตัวออกทีละน้อยจนกระทั่งความเข้มข้นของน้ำภายนอกและภายในเท่ากัน ถึงจุดนี้ออสโมซิสก็หยุดลง แรงกดดันสู่ภายนอกไม่มีแล้ว กระเปาะก็จะหยุดการขายตัว ผนังซิลิกาจะแห้งแล้วตกผลึกได้คาลซิโดนี และหดตัวเกิดรอยแตกร้าวในเวลาต่อมา ถ้ามีน้ำแน่ซึมผ่านเข้ามาในตะกอน ก็อาจจะซึมเข้าตามรอยแตกร้าวของผนัง คาลซิโดนีจึงตกตะกอนข้างในและผลึกเริ่มงอกออกจากผนังด้านในเข้าสู่ข้างในใจกลางกระเปาะ ในที่สุดจะได้ก้อนหินโพรงมีผนังด้านมนบุด้วยผลึกต่างๆ ฝังตัวในหินตะกอน ควรสังเกตว่าผลึกในก้อนหินงอกเข้าสู่ข้างใน แต่ก้อนมวลสารพอกผลึกงอกออกสู่ข้างนอก