จูลีโย นัตตา (อิตาลี: Giulio Natta; 26 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1903 – 2 พฤษภาคม ค.ศ. 1979) เป็นนักเคมีชาวอิตาลี เกิดที่เมืองอิมเปรียา เป็นบุตรของฟรันเชสโกและเอเลนา (นามสกุลเดิม เครสปี) นัตตา[1] นัตตาเรียนจบด้านวิศวกรรมเคมีจากมหาวิทยาลัยสารพัดช่างมิลาน ระหว่างปี ค.ศ. 1933–1935 นัตตาดำรงตำแหน่งศาสตราจารย์และผู้อำนวยการสถาบันเคมีทั่วไปของมหาวิทยาลัยปาวีอา ต่อมานัตตาไปดำรงตำแหน่งศาสตราจารย์ด้านเคมีฟิสิกส์ที่มหาวิทยาลัยซาปีเยนซาแห่งโรม ระหว่างปี ค.ศ. 1936–1938 นัตตาดำรงตำแหน่งศาสตราจารย์และผู้อำนวยการสถาบันเคมีอุตสาหกรรมของมหาวิทยาลัยสารพัดช่างตูริน และดำรงตำแหน่งหัวหน้าสาขาวิชาวิศวกรรรมเคมีของมหาวิทยาลัยสารพัดช่างมิลาน[2] ขณะทำงานอยู่ที่นั่น นัตตาได้พัฒนางานของคาร์ล ซีกเลอร์ และนำไปสู่การค้นพบตัวเร่งปฏิกิริยาซีกเลอร์–นัตตา (Ziegler–Natta catalyst) ซึ่งใช้ในการสังเคราะห์พอลิเมอร์แอลฟา-โอเลฟิน ผลงานนี้ทำให้นัตตาและซีกเลอร์ได้รับรางวัลโนเบลสาขาเคมีในปี ค.ศ. 1963[3]ด้านชีวิตส่วนตัว นัตตาแต่งงานกับโรซีตา เบอาตี ทั้งคู่มีบุตรด้วยกัน 2 คน นัตตาเกษียณตัวเองในปี ค.ศ. 1973 และเสียชีวิตที่เมืองแบร์กาโมในปี ค.ศ. 1979[1]