บทความนี้ใช้ระบบคริสต์ศักราช เพราะอ้างอิงคริสต์ศักราชและคริสต์ศตวรรษ หรืออย่างใดอย่างหนึ่ง
ชนอลามันน์ (
อังกฤษ: Alamanni) หรือ
ชาวชวาเบิน (
อังกฤษ: Swabians) เดิมเป็นกลุ่มสหพันธ์ของ
กลุ่มชนเจอร์แมนิกที่ตั้งถิ่นฐานอยู่ในบริเวณลุ่ม
แม่น้ำไมน์ใน
ประเทศเยอรมนีปัจจุบัน หลักฐานแรกที่กล่าวถึงชนกลุ่มนี้มาจากบันทึกถึงชน "อลามันนิคุส" (ละติน: Alamannicus) ที่สรุปกันว่าเขียนโดย
จักรพรรดิคาราคัลลาผู้ปกครอง
จักรวรรดิโรมันระหว่างปี ค.ศ. 211 ถึงปี ค.ศ. 217 ที่อ้างว่าเป็นฝ่ายที่ได้รับการพ่ายแพ้ในยุทธการ
[1] ลักษณะความสัมพันธ์ระหว่างอลามันน์และ
จักรวรรดิโรมันเดิมไม่เป็นที่ทราบแน่นอน แต่เป็นความสัมพันธ์ในทางรุกราน เมื่ออลามันน์เข้าโจมตีจังหวัดโรมัน
เจอร์มาเนียเหนือ (Germania Superior) ทุกครั้งที่ได้โอกาส โดยทั่วไปแล้วอลามันน์ก็เอาตัวอย่างของชน
แฟรงค์ในการโจมตีจังหวัดโรมัน ซึ่งมีผลทำให้หยุดยั้งการคืบเข้ามาบริเวณทางตอนเหนือของลุ่ม
แม่น้ำไรน์ตอนใต และในที่สุดก็เข้าโจมตีจังหวัดโรมัน
เจอร์มาเนียใต้ (Germania Inferior) ตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 1 แม่น้ำไรน์กลายเป็นเขตแดนระหว่างโรมัน
กอลและดินแดนเจอร์มาเนีย ชนเจอร์แมนิก,
เคลต์ และชนเผ่าผสมเค้ลต์-เจอร์แมนิกตั้งถิ่นฐานอยู่บนสองฝั่งของแม่น้ำไรน์ โรมันแบ่งดินแดนนี้ออกเป็นสองเขต “
เจอร์มาเนียเหนือ” ที่ตั้งอยู่ทางตอนเหนือของแม่น้ำ และ “
เจอร์มาเนียใต้” ที่ตั้งอยู่ทางตอนใต้ของแม่น้ำไรน์เจอร์มาเนียเหนือรวมบริเวณระหว่างตอนบนของแม่น้ำไรน์และตอนบนของ
แม่น้ำดานูบ โรมันเรียกบริเวณนี้ว่า “Agri Decumates” ที่ไม่ทราบที่มาของชื่อ นักวิชาการบางท่านก็แปลว่า “ดินแดนสิบตำบล” (the ten cantons)
[2]แต่จะเป็นตำบลของผู้ใดก็ไม่เป็นที่ทราบบริเวณนอกจักรวรรดิโรมันของเจอร์มาเนียเหนือเรียกว่า “
พรมแดนเจอร์แมนิกัส” (Limes Germanicus) ฝ่ายอลามันน์มักจะข้ามพรมแดนเข้าไปโจมตีเจอร์มาเนียเหนือและคืบต่อไปยังบริเวณ “ดินแดนสิบตำบล” ในบริเวณป่าดำ สหพันธ์กลุ่มอลามันน์เข้าไปตั้งถิ่นฐานอยู่ในบริเวณ
อัลซาซในคริสต์ศตวรรษที่ 5 และขยายตัวต่อไปยัง
ที่ราบสูงสวิส (Swiss Plateau) และบางส่วนของบริเวณ
บาวาเรียและ
ออสเตรียปัจจุบัน และไปถึงหุบเขาในบริเวณ
เทือกเขาแอลป์ในคริสต์ศตวรรษที่ 8 จากหนังสือ “
ประวัติศาสตร์ออกัสตา” (Historia Augusta) สหพันธ์อลามันน์ในคริสต์ศตวรรษที่ 3 ยังเรียกตนเองว่า “เจอร์มานิ” (Germani)
โพรคิวลัสผู้พยายามโค่นราชบัลลังก์ในปี ค.ศ. 280 ได้รับชื่อเสียงในกอลจากการได้รับชัยชนะโดยใช้วิธีต่อสู้แบบสงครามกองโจรต่ออลามันน์
[3] หลังจากนั้นอลามันน์ก็ก่อตัวเป็นชาติ
อลามานเนีย (Alamannia) ที่บางครั้งก็เป็นอิสระจาก
แฟรงค์ แต่ส่วนใหญ่แล้วก็อยู่ภายใต้การปกครองของ
แฟรงค์ คำที่เรียกชาวเยอรมันและภาษาเยอรมันในภาษาฝรั่งเศสคือคำว่า “Allemagned” และ “Allemand”, ภาษาโปรตุเกส “Allemagned” และ “Alemão” และ ภาษาสเปน “Alemania” และ “Alemán” ที่ต่างก็มีรากมาจากชื่อที่ใช้เรียกชนเยอรมันสมัยแรก ภาษาเปอร์เชียและอาหรับก็เรียกชนเยอรมันว่า “Almaani” และประเทศเยอรมนีว่า “Almaania” ในภาษาตุรกี “Alman” สำหรับภาษา และ “Almanya” สำหรับประเทศอาณาบริเวณของอลามันน์มักจะแผ่ขยายอย่างกว้างไกลที่ทำให้มีชนเผ่าที่มาจากที่มาต่างๆ กัน ในสมัย
ยุคกลางตอนต้นอลามันน์แบ่งระหว่าง
อาณาจักรสังฆราชแห่งสตราสบวร์กที่ก่อตั้งมาตั้งแต่ปี ค.ศ. 614, ดินแดนของ
อาณาจักรสังฆราชแห่งออกสเบิร์กที่ก่อตั้งมาตั้งแต่ปี ค.ศ. 736,
อาณาจักรสังฆราชแห่งไมนทซ์ที่ก่อตั้งมาตั้งแต่ปี ค.ศ. 745 และ
อาณาจักรสังฆราชแห่งบาเซิลที่ก่อตั้งมาตั้งแต่ปี ค.ศ. 805 กฎหมายของอลามันน์ได้รับการบัญญัติในรัชสมัยของ
ชาร์เลอมาญในฐานะอาณาจักรดยุคแห่งอลามานเนียในชวาเบีย ในปัจจุบันผู้ที่สืบเชื้อสายมาจากอลามันน์ตั้งถิ่นฐานอยู่ใน: ฝรั่งเศส (อัลซาซ), เยอรมนี (ชวาเบียและบางส่วนของบาวาเรีย), สวิตเซอร์แลนด์ และ ออสเตรีย
ภาษาเยอรมันที่ใช้พูดกันในบริเวณนี้ก็มีลักษณะที่มีสำเนียงเป็นเอกลักษณ์ของตนเอง