ชอฮ์นอเม (เปอร์เซีย: شاهنامه‎code: fa is deprecated , Šāhnāmeh, [ʃɒːhnɒːˈme]; "คัมภีร์กษัตริย์") เป็นโคลงมหากาพย์เรื่องยาวเขียนโดยกวีชาวเปอร์เซีย เฟร์โดว์ซี ระหว่างประมาณ ค.ศ. 977 ถึง 1010 และเป็นมหากาพย์ประจำชาติของอิหร่าน (เปอร์เซีย), อัฟกานิสถาน (คอระซาน), ทาจิกิสถาน และโลกที่พูดภาษาเปอร์เซีย ประกอบด้วยบทร้อยกรองราว 50,000 บท[1] ชอฮ์นอเม บอกเล่าตำนานและอดีตตามประวัติศาสตร์บางส่วนของจักรวรรดิเปอร์เซียตั้งแต่สร้างโลกจนการพิชิตดินแดนเปอร์เซียของอิสลามในคริสต์ศตวรรษที่ 7 ปัจจุบัน ประเทศอิหร่าน อัฟกานิสถาน และภูมิภาคข้างเคียงซึ่งได้รับอิทธิพลจากวัฒนธรรมเปอร์เซีย (เช่น จอร์เจีย อาร์มีเนีย ตุรกี ดาเกสถาน) รับเอามหากาพย์ประจำชาตินี้งานนี้มีความสำคัญหลักในวัฒนธรรมเปอร์เซีย ถือว่าเป็นวรรณกรรมยอดเยี่ยม และเป็นการนิยามอัตลักษณ์วัฒนธรรมทางเชื้อชาติ-ชาติของประเทศอิหร่านและอัฟกานิสถานสมัยใหม่[2] นอกจากนี้ ยังสำคัญต่อผู้เชื่อศาสนาโซโรอัสเตอร์ร่วมสมัย เพราะได้ย้อนรอยความเชื่อมโยงทางประวัติศาสตร์ระหว่างการกำเนิดของศาสนากับการสวรรคตของผู้ปกครองเปอร์เซียแซสซานิดพระองค์สุดท้ายระหว่างการพิชิตดินแดนของมุสลิมและการหมดอิทธิพลของโซโรอัสเตอร์ในประเทศอิหร่าน