การเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรของไทยหลัง พ.ศ. 2540 ส่วนใหญ่เป็นการเลือกตั้งในระบบแบ่งเขตคะแนนสูงสุด ควบคู่ไปกับระบบสัดส่วนแบบบัญชีรายชื่อ โดยคิดคะแนนที่นั่ง ส.ส. แบบแบ่งเขต และ ส.ส. แบบบัญชีรายชื่อ เป็นเอกเทศจากกันด้วยบัตรเลือกตั้ง 2 ใบ ซึ่งระบบและการคิดคะแนนแบบนี้เอื้อต่อพรรคใหญ่ และเพิ่มโอกาสการเกิดชัยชนะอย่างถล่มทลาย การชนะแบบถล่มทลายในไทยมักเกิดขึ้นจากการได้คะแนนเสียงข้างมากของพรรคการเมืองหนึ่ง ๆ หรือเกิดขึ้นหลังจากวิกฤตการณ์ทางการเมือง หรือหลังการลงจากอำนาจของรัฐบาลที่มาจากการรัฐประหาร

• พ.ศ. 2548 ― พรรคไทยรักไทย นำโดยทักษิณ ชินวัตร หัวหน้าพรรคในขณะนั้น คว้าชนะด้วยที่นั่งในสภาผู้แทนราษฎรรวม 377 ที่นั่ง (จาก 500 ที่นั่ง) คะแนนเสียงร้อยละ 60.48 ในขณะที่พรรคคู่แข่งอย่างพรรคประชาธิปัตย์ได้จำนวน ส.ส. เพียง 96 ที่นั่ง[2]

• พ.ศ. 2549 ― พรรคไทยรักไทย ชนะด้วยที่นั่งในสภารวม 420 ที่นั่ง แต่อย่างไรก็ตามศาลรัฐธรรมนูญได้ตัดสินให้การเลือกตั้งดังกล่าวเป็นโมฆะ[3]

• พ.ศ. 2554 ― พรรคเพื่อไทย ภายใต้การนำของยิ่งลักษณ์ ชินวัตร น้องสาวของทักษิณ ชินวัตรชนะการเลือกตั้งด้วยจำนวน ส.ส. 265 ที่นั่ง คะแนนเสียงร้อยละ 53 ในขณะที่พรรคประชาธิปัตย์ได้เพียง 159 ที่นั่ง[4]