ชั้นสแคโฟโปดา (
ชั้น: Scaphopoda) เป็นหนึ่งในชั้นของ
ไฟลัมมอลลัสคาที่ยังสืบเผ่าพันธุ์มาจนปัจจุบัน ซึ่งสัตว์ในชั้นนี้พบมีอยู่มายาวนานกว่า 240 ล้านปีมาแล้ว โดยพบหลักฐานใน
ซากดึกดำบรรพ์ ปัจจุบันพบแล้วประมาณ 1,000
ชนิด ซึ่งเรียกกันในชื่อสามัญว่า
หอยงาช้าง หรือ
หอยฟันช้าง[1](
อังกฤษ: Tusk Shell)ทุกชนิดจะอาศัยอยู่ภายใต้พื้น
ทรายใต้
ทะเล มีรูปร่างโดยรวม คือ
เปลือกมีรูปร่างคล้ายฝัก
ดาบซามูไรหรืองาของ
ช้าง มีลักษณะเรียวยาว โค้งตรงกลางเล็กน้อย หน้าตัดเป็นทรงค่อนข้างกลม มีช่องเปิดที่ปลายสุดของทั้งสองด้านซึ่งด้านหนึ่งจะใหญ่กว่าอีกด้านเสมอ มีขนาดตั้งแต่ 5
มิลลิเมตรจนถึง 15
เซนติเมตรศัพท์คำว่า Scaphopoda นั้น สามารถแปลเป็นภาษาอังกฤษได้ว่า "เท้าเป็นจอบ" (shovel-footed) มีลักษณะโครงสร้างคือ ไม่มี
ตา ไม่มี
เส้นเลือด ไม่มีแม้กระทั่ง
อวัยวะสำคัญอย่าง
หัวใจ โดย
เลือดจะถูกสูบโดยแรงดันน้ำภายใน
เนื้อเยื่อจากการเคลื่อนไหวของกล้ามเนื้อเท้าที่มีรูปร่างคล้าย
จอบ ที่ใช้ขุดเจาะเพื่อแทรกเปลืองลงวางตัวดิ่งในพื้นทราย มีอวัยวะพิเศษคล้ายหนวดเล็ก ๆ รอบ ๆ ปากด้านล่างเรียกว่า "captacula" ทำหน้าที่ดักจับอาหารเข้าสู่ปากเพื่อบดเคี้ยวและย่อยสลาย แล้วพ่นทิ้งออกอีกทางเป็นของเสียเปลือกของหอยงาช้าง นั้น
ผู้หญิงใน
อินเดียนแดงเผ่าลาโคตาใช้ทำ
เครื่องประดับสำหรับตกแต่งเสื้อผ้าหรือชุดที่สวมใส่เช่นเดียวกับขนของ
เม่น[2]