ชาร์ล หลุยส์ อาลฟงส์ ลาฟว์ร็อง (ฝรั่งเศส: Charles Louis Alphonse Laveran; 18 มิถุนายน ค.ศ. 1845 – 18 พฤษภาคม ค.ศ. 1922) เป็นแพทย์ชาวฝรั่งเศส ผู้ได้รับรางวัลโนเบลสาขาสรีรวิทยาหรือการแพทย์ในปี ค.ศ. 1907ในปี ค.ศ. 1880 ขณะที่ลาฟว์ร็องทำงานในโรงพยาบาลทหารในคอนสแตนติน แอลจีเรีย เขาได้ค้นพบว่าสาเหตุของมาลาเรียคือเชื้อโพรโตซัวหลังจากสังเกตปรสิตในสเมียร์เลือดที่ได้จากผู้ป่วยที่เสียชีวิตจากโรคมาลาเรีย[1] การค้นพบดังกล่าวเป็นครั้งแรกที่แสดงให้เห็นว่าโพรโตซัวสามารถก่อโรคได้ หลังจากนั้นลาฟว์ร็องได้ทำงานเกี่ยวกับโรคทริพาโนโซม โดยเฉพาะอย่างยิ่งโรคเหงาหลับ (sleeping sickness) [2] จากงานการค้นพบโรคจากเชื้อโพรโตซัวดังกล่าวทำให้เขาได้รับรางวัลโนเบลสาขาสรีรวิทยาหรือการแพทย์ในปี ค.ศ. 1907ศพของชาร์ล หลุยส์ อาลฟงส์ ลาฟว์ร็องได้รับการฝังที่สุสานมงปาร์นัส (Cimetière du Montparnasse) ในกรุงปารีส