ในค.ศ. 1111 โรแบร์ที่ 2 ผู้เป็นน้าของพระองค์ได้เสียชีวิต และญาติของเจ้าชายชาลส์คือ บอลด์วินที่ 7 เคานท์แห่งแฟลนเดอส์ได้สืบตำแหน่งแทน เจ้าชายชาลส์ทรงสนิทใกล้ชิดกับเคานท์คนใหม่ (ซึ่งอายุน้อยกว่าพระองค์หลายปีมาก) ราวค.ศ. 1118 เจ้าชายชาลส์ทรงเสกสมรสกับมาร์เกอริตแห่งแกลร์มง ทายาทในเคานท์แห่งอาเมียง และธิดาในเรโนด์ที่ 2 เคานท์แห่งแกลร์มง-อ็อง-โบเวร์[5] เคานท์บอลด์วินที่ 7 ซึ่งไม่มีทายาท ได้รับบาดเจ็บในยุทธการบูเรส์-อ็อง-เบรย์ในเดือนกันยายน ค.ศ. 1118 และเขาแต่งตั้งเจ้าชายชาลส์เป็นผู้สืบทอดตำแหน่งก่อนที่เขาจะเสียชีวิตในวันที่ 17 กรกฎาคม ค.ศ. 1119[6]

ในค.ศ. 1125 เคานท์ชาลส์ที่ 1 ทรงขับไล่ชาวยิวออกจากแฟลนเดอส์ เนื่องจากชาวยิวมีส่วนในการทำให้ราคาสินค้าพุ่งสูงขึ้นอันเป็นเหตุซ้ำเติมความอดอยากของประชาชนภายในดินแดนเขาขณะนั้น[7] ในระหว่างประสบภาวะอดอยาก เคานท์ชาลส์ทรงแจกจ่ายขนมปังแก่คนยากจน และดำเนินการป้องกันไม่ให้เกิดการกักตุนเมล็ดพืชและนำมาขายในราคาที่สูงเกินจริง[8] ด้วยคำแนะนำจากที่ปรึกษาของพระองค์ พระองค์ได้ลดอิทธิพลของตระกูลอาเร็มบอลด์ ซึ่งเข้ามาเกี่ยวข้องในการกักตุนอาหาร ให้ลดอำนาจพวกเขาให้มีสถานะเป็นทาสติดที่ดิน ส่งผลให้บาทหลวงแบร์ทูร์ฟ ฟิตซ์อาเร็มบอลด์ เจ้าอาวาสโบสถ์นักบุญโดนาเทียน วางแผนลอบปลงพระชนม์เจ้าชาย-เคานท์ชาลส์และเหล่าที่ปรึกษาของพระองค์