ชาวยะฮาย หรือ เยไฮ, ยาไฮ, จาไฮ เป็นชนพื้นเมือง (โอรังอัซลี) ขอกลุ่มชนเซมังที่พบในรัฐเปรักและรัฐกลันตัน ประเทศมาเลเซีย และประเทศไทยบางพื้นที่ พวกเขามีผิวดำ มักมีผมหยิก และมีลักษณะใบหน้าแบบเอเชีย[3] พวกเขาเป็นคนเก็บของป่าล่าสัตว์ และฝึกทำเกษตรกรรมแบบถางโค่นและเผาป่าเป็นครั้งคราว[4]ชาวยะฮายเชื่อในระบบศาสนากับกาแร (Karei ออกเสียงว่า "Karεy") เป็นพลังเหนือธรรมชาติที่ควบคุมการกระทำและพฤติกรรมของพวกเขา เพื่อหลีกเลี่ยงการดึงดูดกาแรในทางลบ จึงมีข้อห้ามและกฎหลีกเลี่ยงที่ต้องปฏิบัติตาม พวกเขาเชื่อว่ากาแรสามารถทำให้กลัวหรือดึงดูดด้วยกลิ่นต่าง ๆ ขึ้นอยู่กับความชอบของกาแร เช่น กลิ่นที่ไม่พึงประสงค์ของเครย์ฟิชไหม้[5] ดังนั้น สิ่งนี้จึงนำไปคำศัพท์เกี่ยวกับกลิ่นที่หลากหลายในภาษายะฮาย[5] ซึ่งเป็นคุณลักษณะที่พบในชาวมานิกในประเทศไทยด้วย[6]ชาวยะฮาย ซึ่งดั้งเดิมเป็นชนเผ่าเร่ร่อน อาศัยอยู่ในถิ่นฐานถาวรในส่วนต่าง ๆ ของอุทยานหลวงแห่งรัฐเบอลุมในฐานะแหล่งดึงดูดนักท่องเที่ยว พวกเขาอาศัยอยู่อย่างโดดเดี่ยวและสถานที่ท่องเที่ยว และน่าจะขาดแคลนโครงสร้างพื้นฐาน เช่น ถนน โรงเรียน บริการสุขภาพ และอื่น ๆ[7] นั่นส่งผลให้ทรัพยากรหมดไป อัตราการตายของชาวยะฮายในหมู่บ้านริมแม่น้ำเกอจาร์สูงถึง 50% ในกลุ่มเด็ก เนื่องจากเซอราวัน ซึ่งทำให้ประชากรที่นั่นลดลงจาก 600 คน เหลือเพียง 400 คน[8][9]พลวัตของประชากรชาวยะฮายในประเทศมาเลเซียเป็นไปตามนี้:-