ศาสนาพุทธในประเทศศรีลังกาเป็นแบบเถรวาทเช่นเดียวกับไทย ในเอกสารภาษาบาลี (เช่นมหาวงศ์) อ้างว่าชาวสิงหลคือชาติพันธุ์ที่ถูกกำหนดให้พิทักษ์พุทธศาสน์ ใน ค.ศ. 1988 ประชาชนที่ใช้ภาษาสิงหลร้อยละ 93 ระบุตัวตนว่าเป็นพุทธศาสนิกชน[19] อย่างไรก็ตามชาวสิงหลพุทธมีมุมมองและการปฏิบัติศาสนกิจใกล้เคียงกับฮินดู ทั้งมีคำสอนที่ใกล้เคียงกัน ชาวสิงหลพุทธจึงรับองค์ประกอบทางศาสนาของฮินดูมาปรับใช้ในวัฒนธรรมทางศาสนา โดยนำยึดโยงกับความเชื่อพื้นเมืองดั้งเดิมและธรรมเนียมการนับถือผี การบูชาเทพเจ้าหรือปีศาจ[20][21][22]

คณนาถ โอเพเยเสเกเร (Gananath Obeyesekere) นักมานุษยวิทยาชาวศรีลังกา และกิตสิริ มาลัลโคทา (Kitsiri Malalgoda) เรียกศาสนาพุทธของชาวสิงหลว่า "ศาสนาพุทธนิกายโปรเตสแตนต์" ซึ่งเลียนแบบกลยุทธ์ในการเผยแผ่ศาสนาของมิชชันนารีนิกายโปรเตสแตนต์ในยุคอาณานิคมบริติช โดยมีการจัดระเบียบการปฏิบัติศาสนกิจ การจัดตั้งโรงเรียนพุทธเพื่อให้ความรู้แก่ยุวชนพุทธ รวมทั้งมีการก่อตั้งองค์กรของชาวพุทธ เช่น ยุวพุทธสมาคม (Young Men's Buddhist Association) และมีการพิมพ์แผ่นพับเพื่อส่งเสริมให้ประชาชนมีส่วนร่วมในการปกป้องพระพุทธศาสนาทั้งในการโต้วาทีหรือในความขัดแย้งทางศาสนา[23]

มีคริสต์ศาสนิกชนเชื้อสายสิงหลจำนวนมากในกลุ่มจังหวัดชายทะเลของศรีลังกาอย่างมีนัยสำคัญ[20] มีการเผยแผ่ศาสนาคริสต์สู่ชาวสิงหลตั้งแต่ยุคที่เกาะลังกาตกเป็นอาณานิคมโปรตุเกส ดัตช์ และสหราชอาณาจักร ตามช่วงระยะเวลาปกครอง[24] โดยมากคริสต์ศาสนิกชนชาวสิงหลนับถือนิกายโรมันคาทอลิก ส่วนน้อยเป็นโปรเตสแตนต์[19] มีศูนย์กลางทางวัฒนธรรมที่เมืองนิกอมโบ (Negombo)

จากการสำรวจของกัลลูปโพล (Gallup poll) พบว่าชาวศรีลังการ้อยละ 99 ระบุว่าศาสนามีบทบาทสำคัญต่อชีวิตประจำวัน[25]