ในโรงเรียนศิลปะบางโรงเรียนโดยเฉพาะสำนักศิลปินอูตางาวะ[ต้องการอ้างอิง] “โก” ของลูกศิษย์ผู้มีอาวุโสที่สุดของปรมาจารย์จะเป็นผู้รับหน้าที่ของอาจารย์ต่อเมื่ออาจารย์มาเสียชีวิตไป เพื่อที่จะเป็นการแสดงความเคารพอาจารย์ลูกศิษย์ผู้รับหน้าที่ก็อาจจะใช้ “โก” ของอาจารย์ ซึ่งบางครั้งก็ทำให้เป็นปัญหาต่อการระบุจิตรกร แต่ตราประทับช่วยให้สามารถระบุวันที่พิมพ์ได้ ลักษณะการเขียนก็เป็นสิ่งสำคัญ เช่นงานเขียนของคูนิซาดะเมื่อเปลี่ยน “โก” เป็นโทโยกูนิก็เริ่มลงชื่อเป็นตรารูปไข่ที่ยาวออกไปเป็น “โทชิดามะ” ของสำนักศิลปินอูตางาวะ ซึ่งเป็นตราชื่อที่แปลกกว่าปกติและมีหยักทางตอนขวาบนของตรา ลูกศิษย์ต่อมาก็เลียนแบบตราของโทโยกูนิ

ในการเขียนสมัยใหม่ใช้การลำดับ “โก” ด้วยเลขโรมัน ฉะนั้น “คูนิซาดะ I” ก็รู้จักกันในชื่อ “โทโยกูนิ III” ด้วยเพราะเป็นศิลปินคนที่สามที่ใช้ “โก” โทโยกูนิ