ชูวงศ์ ฉายะบุตร เกิดเมื่อวันที่ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2480 จบการศึกษาปริญญาตรีรัฐศาสตบัณฑิต (เกียรตินิยม) และปริญญาโทรัฐศาสตรมหาบัณฑิต จากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และปริญญาโท สาขา MS.C (Econ) จาก LONDON SCHOOL OF ECONOMICS AND POLITICAL SCIENCE ปริญญาเอก PHD.POLITICAL SCIENCE จากมหาวิทยาลัย EXETER ประเทศอังกฤษ เมื่อปี พ.ศ. 2508

ชูวงศ์ ฉายะบุตร เริ่มรับราชการเป็นอาจารย์ที่คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ก่อนโอนย้ายเข้ารับราชการในสังกัดกรมการปกครอง ได้รับแต่งตั้งเป็นนายอำเภอเมืองสมุทรปราการ เป็นรองผู้ว่าราชการจังหวัด และผู้ว่าราชการจังหวัดอีกหลายจังหวัด ตำแหน่งสุดท้ายคือ ปลัดกระทรวงมหาดไทยจนเกษียณอายุราชการ

ในปี พ.ศ. 2516 ได้รับแต่งตั้งเป็นสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติ[1] หลังเหตุการณ์ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2516 ต่อมาในปี พ.ศ. 2519 ได้รับการแต่งตั้งเป็นสมาชิกสภาปฏิรูปการปกครองแผ่นดิน[2] ซึ่งประกอบด้วยสมาชิกจำนวน 340 คน ทำหน้าที่ฝ่ายนิติบัญญัติ และ พ.ศ. 2539 ได้รับแต่งตั้งเป็นสมาชิกวุฒิสภาในวุฒิสภาไทย ชุดที่ 7[3]

ชูวงศ์ ฉายะบุตร เริ่มทำงานการเมืองครั้งแรกโดยการสมัคร ส.ส.ระบบบัญชีรายชื่อ ลำดับที่ 7 พรรคชาติไทย ในการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรไทยเป็นการทั่วไป พ.ศ. 2544 เมื่อวันที่ 6 มกราคม พ.ศ. 2544 และได้รับการเลื่อนเป็น ส.ส.ระบบบัญชีรายชื่อแทนผู้ไปดำรงตำแหน่งรัฐมนตรี

ชูวงศ์ ฉายะบุตร ถึงแก่อนิจกรรมเมื่อวันที่ 6 มิถุนายน พ.ศ. 2549[4]