ช่างไฟฟ้าเป็นคนที่แสดงให้เห็นหรือศึกษาหลักการของไฟฟ้า ซึ่งมักจะเป็นเครื่องกำเนิดไฟฟ้าสถิตในรูปแบบใดรูปแบบหนึ่ง[2]

ในสหรัฐ ช่างไฟฟ้าแบ่งออกเป็นสองประเภทหลัก ๆ ได้แก่ ช่างติดตั้งสายไฟ (linemen) ผู้ทำงานเกี่ยวกับระบบการจำหน่ายของบริษัทสาธารณูปโภคที่แรงดันไฟฟ้าสูงกว่า และช่างสายไฟ (wiremen) ผู้ทำงานกับแรงดันไฟฟ้าที่ต่ำกว่าซึ่งใช้ภายในอาคาร โดยทั่วไปแล้ว ช่างสายไฟได้รับการฝึกฝนในหนึ่งในห้าความเชี่ยวชาญหลัก ได้แก่ การเดินสายไฟเชิงพาณิชย์, ที่อยู่อาศัย, อุตสาหกรรมเบา, อุตสาหกรรม และไฟฟ้าแรงดันต่ำ หรือที่เรียกกันทั่วไปว่า วอยซ์-เดทา-วิดีโอ (Voice-Data-Video) หรือวีดีวี (VDV) ความเชี่ยวชาญพิเศษอื่น ๆ เช่น การเดินสายไฟควบคุมและสัญญาณเตือนไฟไหม้ ซึ่งอาจทำได้โดยผู้เชี่ยวชาญที่ได้รับการฝึกฝนในอุปกรณ์ที่กำลังติดตั้ง หรือโดยช่างสายไฟภายใน

ช่างไฟฟ้าได้รับการฝึกฝนถึงหนึ่งในสามระดับ ได้แก่ ลูกมือฝึกหัด (Apprentice), นายช่าง (Journeyman) และช่างไฟฟ้าชำนาญ (Master Electrician) ในสหรัฐและแคนาดา ลูกมือฝึกหัดทำงานและได้รับค่าตอบแทนที่ลดลงขณะเรียนรู้อาชีพของพวกเขา โดยทั่วไปพวกเขาใช้เวลาหลายร้อยชั่วโมงในการเรียนการสอนในชั้นเรียน และมีสัญญาให้ปฏิบัติตามมาตรฐานการฝึกงานเป็นระยะเวลาระหว่างสามถึงหกปี ในช่วงเวลานั้นพวกเขาจะได้รับค่าตอบแทนเป็นเปอร์เซ็นต์ของค่าตอบแทนของนายช่าง ส่วนนายช่างคือช่างไฟฟ้าที่สำเร็จการฝึกงานและได้รับการค้นพบโดยหน่วยงานออกใบอนุญาตในท้องถิ่น, รัฐ หรือระดับชาติเพื่อให้มีความสามารถในอาชีพไฟฟ้า และช่างไฟฟ้าชำนาญที่ทำผลงานได้ดีในอาชีพเป็นเวลาเจ็ดถึงสิบปีและผ่านการสอบเพื่อแสดงให้เห็นถึงความรู้ที่เหนือกว่าของมาตรฐานเนชันแนลอิเล็กตริกัลโค้ด (National Electrical Code) หรือเอ็นอีซี (NEC)