ซอมี่นละเป็นธิดาของพระเจ้าตราพระยาแห่งปะค่าน และเป็นพระเชษฐภคินีของพระเจ้าตราพระยาแห่งตองอูซึ่งปกครองตองอูในช่วง ค.ศ. 1440–1446 ในปี ค.ศ. 1406 พระนางได้อภิเษกสมรสกับเจ้าชายมังรายกะยอชวาในพิธีแต่งตั้งพระองค์เป็นพระมหาอุปราช โดยพระนางมีพระโอรส-ธิดากับมังรายกะยอชวาทั้งสิ้น 4 พระองค์ ต่อมาเมื่อมังรายกะยอชวาประชวรและสิ้นพระชนม์ระหว่างทำสงคราม พระนางได้กลายมาเป็นพระชายาของพระเจ้าฝรั่งมังศรี พระอนุชาของมังรายกะยอชวาซึ่งได้ขึ้นเป็นรัชทายาทผู้มีสิทธิ์โดยตรงสืบมา[1][2] พระนางและพระเจ้าฝรั่งมังศรีมีพระโอรส-ธิดาอีก 3 พระองค์[1] ทำให้พระนางมีพระโอรส-ธิดารวมทั้งสิ้น 7 พระองค์[1]

เมื่อพระเจ้าฝรั่งมังศรีองค์รัชทายาทได้ขึ้นสืบราชบัลลังก์ต่อจากพระเจ้าฝรั่งมังฆ้อง พระราชบิดาใน ค.ศ. 1422 ก็ได้สถาปนาพระองค์ขึ้นเป็นพระอัครมเหสี[3] แต่พระนางเป็นได้แค่พระมเหสีเพียงในพระนามเท่านั้น เนื่องจากพระเจ้าฝรั่งมังศรีโปรดปรานพระมเหสีอีกพระองค์หนึ่งคือ พระนางชีนโบ่แม ทำให้พระนางซอมี่นละน้อยพระทัยออกจากพระราชวังและออกผนวชเป็นแม่ชี[4] ได้รับฉายาทางธรรมว่า ตานส้องชีนมิพะย่า (တန်ဆောင်းရှင် မိဖုရား)[5]

พระเจ้ามี่นละแง พระโอรสน้อยองค์ที่ห้าของพระนาง ได้ขึ้นเป็นกษัตริย์ในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1425 หลังจากที่พระเจ้าฝรั่งมังศรี พระราชบิดาถูกลอบสังหารโดยมีพระนางชีนโบ่แมอยู่เบื้องหลัง สามเดือนต่อมา พระเจ้ามี่นละแง ยุวกษัตริย์ซึ่งมีพระชนมพรรษาเพียงแค่เจ็ดพรรษา ก็ถูกวางยาพิษโดยพระนางชีนโบ่แม เพื่อให้คนรักคือเจ้าฟ้ากะเล่เจ้ตองโญขึ้นครองบัลลังก์[6][7]