โอ๊ต มณเฑียร ซึ่งเคยเป็นศิลปินในพำนักของ พัฒน์พงศ์มิวเซียม ซึ่งทำการศึกษาประวัติศาสตร์การค้าเพศในย่านพัฒน์พงศ์ เคยให้สัมภาษณ์เล่าประวัติศาสตร์ของซอยประตูชัยไว้ว่าได้เริ่มต้นเป็นซอย "เกย์" ในปี 1971 ที่ซึ่งมีบาร์เกย์อะโกโกชื่อ ทไวไลต์ ย้ายมาเปิดให้บริการจากสุชุมวิท บาร์ ทไวไลต์ นี้มีการกล่าวถึงครั้งแรกในปี 1966 ในฐานะสถานที่สำหรับพวก "เกย์" ซึ่งถือเป็นครั้งแรก ๆ ในสื่อภาษาไทยที่มีการเรียก เกย์ ในฐานะชายรักชาย แตกต่างจากกะเทย บาร์นี้แรกเริ่มไม่มีเก้าอี้ ผู้มาใช้บริการต้องยืนทั้งหมด เพื่อที่จะได้ถูก "ทไวไลต์แฮนด์เชก" (หมายถึงให้องคชาตของตนถูกจับ) โดยผู้ให้บริการของร้าน ในทศวรรษ 1990s หรือ 20 ปีจากการย้ายเข้ามาของ ทไวไลต์ ซอยประตูชัยได้กลายมาเป็นซอยบาร์เกย์ทั้งหมด และในปี 2019 มีบาร์เกย์มากกว่า 10 ร้านในซอย[8]

ในปี 2019 ที่ดินทั้งหมดของซอยประตูชัยถูกขาย ธุรกิจการค้าบริการเกย์ของซอยประตูชัยได้สิ้นสุดลง ทั้งนี้เป็นผลอีกส่วนจากการระบาดทั่วของโควิด-19 ในประเทศไทย ด้วย ในช่วงที่การระบาดของโรครุนแรงมากนั้น ในย่านพัฒน์พงศ์โดยรวมนั้น มีบาร์เกย์เพียงสามแห่งที่ยังคงอยู่[8]