จำนวน ซะกาต เท่ากันทุกคน โดยไม่คำนึงถึงความแตกต่างของรายได้ จำนวนขั้นต่ำสุดคือ อาหาร, เมล็ดข้าว หรือผลไม้แห้ง 1 ศออ์ (ทะนาน) ต่อครอบครัว ซึ่งเป็นไปตามรายงานของอิบน์ อุมัร

รายงานจากซะอีด อัลคุดรี "ในสมัยของท่านศาสดา เราเคยจ่ายมัน (ซะกาตฟิฏเราะฮ์) ด้วยอาหาร, อินทผลัมแห้ง, ข้าวบาร์เลย์, ลูกเกด หรือชีสแห้ง 1 ศออ์ "[5]

ข้อแม้ของผู้ให้

1. ต้องเป็นมุสลิม
2. ต้องมีอายุ 20 ปีบริบูรณ์
3. ต้องมีสติสัมปชัญญะ
4. ไม่ยากจน จนไม่สามารถที่จะหาทานมาให้
5. เป็นไทไม่ใช่ทาส
6. ต้องจ่ายให้ตนเอง และผู้คนในครอบครัว บุคคลละ 1 ศออฺ (ประมาณ 1 ทะนาน หรือ 3 กิโลกรัม)
7. ให้สิ่งที่เป็นอาหารหลัก เช่น เมล็ดข้าวสาลี ข้าวบาร์เลย์ ข้าวสาร อินทผาลัม ลูกเกด ข้าวโพด เป็นต้น หากให้เป็นเงินค่าซื้อสิ่งของดังกล่าว ถือว่าใช้ได้

เงื่อนไขของ ซะกาตฟิฏเราะฮ์ เหมือนกันกับซะกาต และเพิ่มขอบเขตอีกว่า ผู้ได้รีบ ซะกาตฟิฏเราะฮ์ ต้องอยู่ใน 8 จำพวกที่ถูกกล่าวใน ซูเราะฮ์ อัตเตาาบะฮ์ [9: 60] ไว้ว่า:

1. ฟะกีร คนยากจนที่ไม่มีรายได้เฉลี่ยรายปี ไม่เพียงพอกับความต้องการของตนและครอบครัว
2. มิสกีน คนขัดสนที่ไม่มีรายได้เลย หรือมีรายได้น้อยมาก ไม่พอกับความต้องการของตนและครอบครัว
3. อามิล เจ้าหน้าที่ผู้ได้รับการแต่งตั้งจากผู้นำศาสนาให้เป็นผู้เก็บ ดูแล ทำบัญชี และแจกจ่ายซะกาต,
4. มุอัลลัฟ อันได้แก่กาฟิรที่มีความสนใจในศาสนาอิสลาม หรือปกป้องศาสนาอิสลาม หรือ มุสลิมที่มีความศรัทธาที่อ่อนแอ
5. ริกอบ เพื่อไถ่ทาส
6. ฆอริม ผู้ติดหนี้จนไม่สามารถจะจ่ายหนี้สินของตนได้
7. เพื่อกิจกรรมในหนทางของอัลลอฮ์ (ฟีซะบีลิลลาฮ์) ในการปกป้องพิทักษ์ หรือทำนุบำรุงศาสนา เช่น เปิดโรงเรียนสอนศาสนา สร้างมัสยิด[6] หรือญิฮาดในหนทางของอัลลอฮ์[7][8][9]
8. อิบนุสสะบีล ผู้เดินทางที่ขาดเสบียง หรือทรัพย์สิน จนไม่สามารถจะเดินทางกลับบ้านได้