ซะบูร (อาหรับ: زَبُورُ‎) ตามรายงานจากศาสนาอิสลาม เป็นคำภีร์ของดาวูด (ดาวิด) ซึ่งเป็นหนึ่งในคำภีร์ที่อัลลอฮ์ประทานลงมาก่อนอัลกุรอาน เทียบเท่ากับ เตารอต (โทราห์) ของมูซา (โมเสส) กับ อินญีล (กอสเปล) ชาวคริสต์อารามวาสีในอาระเบียก่อนการมาของศาสนาอิสลามเป็นที่รู้จักจากการขนหนังสือเพลงสดุดีที่เรียกว่า ซะบูร[1]