นางกำนัลปกติจะใส่สีเขียว และเมื่อทำงานตามที่ต่างๆ เช่น ห้องเครื่อง จะใส่สีม่วงทับ (สีม่วงแบบเกาหลีคือสีม่วงอมแดง) และนางกำนัลยังมีชุดทางการในวัง เรียกว่า ฮวาลยอ (ชุดที่เอามือซุกเข้าไปได้ เพราะสตรีในวังจะต้องปกปิดมือและเท้า) ของนางกำนัลเป็นสีคราม

ส่วนของซังกุงนั้น ฮวาลยอสีเขียว ถ้าเป็นซังกุงตำแหน่งสูง ฮวาลยอสีจะเขียวเข้ม ซังกุงยังมีชุดพิธีการที่สูงขึ้นไปอีก เรียกว่า วอนซัม เป็นชุดผ่าจนถึงรักแร้ และมีชายแขนเสื้อที่ยาวจรดพื้น ดังรูปฮันซังกุงด้านบน

ส่วนนางกำนัลที่ได้รับเลื่อนขั้นให้เป็นซังกุงแล้วต้องสวมที่ครอบผมซึ่งทำจากผมปลอม (คาเช) ถ้าที่ครอบผมมีขนาดใหญ่อลังการ และสวยงามเท่าใด ก็จะแสดงได้ถึงยศลำดับชั้นสูง นอกจากนี้ซังกุงชั้นสูงจำเป็นต้องประดับคังโดซึ่งเป็นผ้าสีสด เพื่อบ่งบอกลำดับขั้นของตัวเองไว้ที่ครอบผมด้วย แต่การใส่ผมปลอมอลังการได้ยกเลิกไปในการปฏิรูปของพระเจ้ายองโจ เปลี่ยนไปม้วนผมไว้ด้านหลังและเสียบปิ่นปักผมแทน และปิ่นแต่ละคนก็บ่งบอกถึงฐานะ คาเชจึงใส่เฉพาะในพิธีสำคัญเท่านั้น

นางกำนัลชั้นสูงนั้นแม้จะมีห้องพักรับรอง และมีบริวารคอยรับใช้อย่างสุขสบายก็จริง แต่ยามใดที่เจ็บไข้ถึงขั้นรุนแรงนางกำนัลเหล่านั้นก็จะถูกส่งตัวออกจากวังหลวงโดยทันที เพราะนอกจากกษัตริย์ และ เชื้อพระวงศ์ในราชสำนักแล้ว ผู้อื่นไม่สามารถตายในวังได้ถือเป็นประเพณีปฏิบัติกันมาช้านาน กฎเหล็กดังกล่าวจึงสร้างความเศร้าโศก และสะเทือนจิตใจในช่วงบั้นปลายชีวิตของบรรดานางกำนัลเป็นที่สุดในการปกครองนั้น จะมีซังกุงปกครองเป็นผู้ปกครองนางกำนัลในทั้งหมด แม้กระทั่งซังกุงสูงสุดของฝ่ายงานต่าง ๆ ก็ต้องขึ้นตรงต่อซังกุงปกครอง