ซามาร์คันด์ (
เปอร์เซีย: سمرقند ;
อุซเบก: Самарқанд) เป็นเมืองเก่าแก่ที่สุดเมืองหนึ่งในเอเชียกลาง ตั้งอยู่ใน
ประเทศอุซเบกิสถาน เป็น
โอเอซิสซึ่งได้รับน้ำมาจากคลองที่ขุดมาจากแม่น้ำซารัฟชาน ชื่อเดิมของเมืองซามาร์คันด์ คือ เมืองมาระกันดะ เมื่อปี 329 ก่อนคริสต์ศักราช พระเจ้า
อเล็กซานเดอร์มหาราชแห่ง
มาซิโดเนียเสด็จผ่านเมืองนี้เพื่อที่จะเดินทางไป
อินเดีย จึงได้ยึดเอาไว้ ต่อจากนั้น พวก
เติร์ก พวก
อาหรับ และพวก
เปอร์เซียก็เข้าปกครองเมืองนี้ต่อ ๆ กันมา เมืองซามาร์คันด์แห่งนี้เจริญรุ่งเรืองสูงสุดในยุคกลาง และในปี
พ.ศ. 1758 (ค.ศ. 1215)
เจงกิสข่านแผ่อาณาจักรเข้าควบคุม
เส้นทางสายไหม แล้วได้ยึดซามาร์คันด์ในปี
พ.ศ. 1764 (ค.ศ. 1221) อีก 100 ปีต่อมา เมืองนี้ก็เหลือแต่ซากข่านติมูร์ เลงค์ เป็นผู้ทรงทำให้เมืองนี้เจริญขึ้น ติมุร์สถาปนาพระองค์เป็นกษัตริย์สืบสายวงศ์จากซากะไตข่าน ราวปี
พ.ศ. 1910 (ค.ศ. 1367)
จักรวรรดิมองโกลเสื่อมลง ติมุร์มุ่งมั่นจะเป็นผู้นำความรุ่งโรจน์คืนสู่จักรวรรดิดังเดิม จึงนำทัพเข้ายึดดินแดนตั้งแต่ทะเลดำไปจรดลุ่มน้ำสินธุ บุกทำลายบ้านเมืองจนสิ้นซาก ฆ่าฟันผู้คนจนสิ้นเมือง แล้วนำกะโหลกมากองสร้างเป็น
พีระมิด ติมุร์ไว้ชีวิตแต่พวกช่างฝีมือ ทั้ง จาก
อาเซอร์ไบจาน อิสฟาฮาน ชิราซ
เดลี และ
ดามัสกัส ช่างเหล่านี้ได้ถูกส่งมาเนรมิตซามาร์คันด์ให้กลายเป็นนครที่สวยงามอีกครั้ง มีสิ่งก่อสร้างรูปโดม ประดับประดาไปด้วยลวดลายโมเสกที่สวยงาม และได้สร้าง
สุเหร่าที่ใหญ่ที่สุดในโลก
อิสลาม สุเหร่าแห่งนี้ชื่อว่า บิบิ คะนุม เริ่มสร้างเมื่อวันที่ 11 พฤษภาคม
พ.ศ. 1942 (ค.ศ. 1399) ใช้เวลาก่อสร้างนาน 5 ปี ใช้ช่างฝีมือ 200 คน แรงงาน 500 คน ช้างอีก 95 เชือก ปัจจุบันยังคงโดดเด่นตระหง่านเหนือเมือง และที่หน้าสุเหร่ายังมีแท่นซึ่งเดิมวาง
คัมภีร์อัลกุรอานที่ใหญ่ถึง 2 เมตรพระเจ้าติมุร์สิ้นพระชนม์ใน
จีนเมื่อปี
พ.ศ. 1948 (ค.ศ. 1405) พระศพฝังอยู่ที่
สุสานในเมืองซามาร์คันด์ต่อมาในรัชสมัยของพระเจ้าอุลุค เบก ซามาร์คันด์ได้กลายเป็นศูนย์กลางทางวัฒนธรรมและวิทยาการ พระองค์ทรงสร้างอาคารสองชั้นเพื่อใช้เป็นวิทยาลัยเทววิทยา ด้านหน้าอาคารประดับไปด้วยลวดลายที่งดงาม และยังทรงสร้างหอดูดาวที่มีเครื่องมือสังเกตการณ์ทันสมัยที่สุดในเวลานั้น และ ในปี
พ.ศ. 1992 (ค.ศ. 1449) พระเจ้าอุลุค เบก ถูกลอบปลงพระชนม์ หลังจากนั้นนครนี้ก็ได้เสือมถอยลงอย่างรวดเร็วพร้อมกับ
เส้นทางสายไหมได้ถูกปิดลง และในปี
พ.ศ. 2043 (ค.ศ. 1500) นครนี้ก็ได้ถูกพวก โกลเดนฮอร์ด มองโกลผู้ครองดินแดนเหนือทะเลสาบแคสเปี่ยนจนไปถึงรัสเซีย มีศูนย์กลางอยู่ที่เมืองเคียฟ เข้ายึดครอง และราวศตวรรติที่ 18 นครแห่งนี้เสื่อมและร้างผู้คนเป็นเวลา 50 ปี ต่อมาในคริสต์ศตวรรษที่ 19 ซามาร์คันด์ตกเป็นดินแดนของ
รัสเซีย มีฐานะเป็นเมืองหลวงของเขตปกครองนี้ มีการตัดเส้นทางรถไฟในปี
พ.ศ. 2439 (ค.ศ. 1896) และกลายเป็นศูนย์กลางการส่งออกสินค้าเกษตร ภายหลังดินแดนนี้ได้ถูกแยกกลายเป็นส่วนหนึ่งประเทศอุซเบกิสถานปัจจุบัน และได้รับการประกาศเป็นเมือง
มรดกโลกพิกัดภูมิศาสตร์:
39°39′15″N 66°57′35″E / 39.65417°N 66.95972°E / 39.65417; 66.95972