ซามูเอล เป็นผู้แต่งตั้งกษัตริย์ดาวิด ผู้เป็นบรรพบุรุษของ โยเซฟ สามีของนางมารีย์ ผู้ให้กำเนิดพระเยซู โดยในยุคก่อนหน้าซามูเอลนั้น อิสราเอลไม่มีกษัตริย์ เพราะมีความเชื่อว่าพระเจ้าทรงเป็นกษัตริย์ที่ยิ่งใหญ่เหนือกษัตริย์อื่นใด การปกครองของอิสราเอลในยุคนั้นจึงมีปุโรหิต เป็นผู้รับพระบัญชาจากพระเจ้า คอยดูแลอิสราเอล โดยแบ่งการดูเลออกเป็น 12 เผ่าตามตระกูลของอับราฮัม ผู้เป็นบรรพบุรุษของอิสราเอล ต่อมาชาวอิสราเอลได้เรียกร้องต่อซามูเอล ในสมัยที่ท่านเป็นปุโรหิต ให้แต่งตั้งกษัตริย์ปกครองอิสราเอล เช่นเดียวกับชนชาติอื่น ๆ ที่อยู่รายรอบอิสราเอล ซึ่งซามูเอลเรียกว่า การเป็นกบฏต่อพระเจ้า

พระเจ้าทรงให้ซามูเอล แต่งตั้ง ซาอูล เป็นปฐมกษัตริย์ของอิสราเอล โดยเลือกจากเผ่าที่เล็กที่สุดของอิสราเอล และเลือกจากบุตรชายคนสุดท้องของตระกูล (สมัยนั้น จะให้การยกย่องบุตรชายหัวปีมาก เพราะถือว่าเป็นผู้รับมรดกทั้งหมดของตระกูล) การเลือก ซาอูล เป็นการย้ำเตือนให้อิสราเอลตระหนักว่า พระหัตถ์ของพระเจ้าจะเป็นผู้ปกป้องพวกเขา ไม่ใช่โดยน้ำมือของมนุษย์

ซาอูล เป็นกษัตริย์ที่ได้รับพระกรุณาจากพระเจ้า ให้มีชัยเหนือการรบทั้งปวง แต่ซาอูล ขาดความมั่นใจในตนเอง และที่สำคัญคือ ขาดความไว้วางใจในพระเจ้า จนเป็นเหตุให้พระเจ้าทรงทอดทิ้งซาอูล และแต่งตั้ง ดาวิด ชาวหนุ่มผู้มีความเชื่อมั่นในพระเจ้า และมีความถ่อมใจเป็นอย่างมาก ขึ้นเป็นกษัตริย์ของอิสราเอลแทน