มอดูลระบุผู้เช่า[1] หรือ มอดูลระบุผู้ใช้บริการ [ม 1](อังกฤษ: Subscriber identity/identification module) หรือที่เรียกกันทั่วไปว่า ซิมการ์ด (sim card) คือแผงวงจรรวมสำหรับบันทึกเลขประจำตัวสากลสำหรับผู้ใช้บริการโทรศัพท์เคลื่อนที่ (international mobile subscriber identity; imsi) รหัสใช้เฉพาะตัว รหัสปลดล็อกรหัสใช้เฉพาะตัว ข้อมูลเข้ารหัสตามความจำเป็นสำหรับอนุญาตให้ผู้ขอรับบริการโทรศัพท์เคลื่อนที่ (รวมถึงคอมพิวเตอร์ที่มีคุณสมบัติทำงานอย่างเดียวกัน) รับบริการตามสิทธิ์ของตน โทรศัพท์เคลื่อนที่ที่ใช้ระบบจีเอสเอ็มจำเป็นต้องมีซิมการ์ด แต่ถ้าใช้ระบบซีดีเอ็มเอ ก็จำเป็นต้องใช้เฉพาะรุ่นใหม่ ๆ เท่านั้น นอกจากนี้ซิมการ์ดยังสามารถใส่ไว้ในกล้องถ่ายรูปและอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์อื่นได้ซิมการ์ดถูกกำหนดมาตรฐานครั้งแรกโดยสถาบันมาตรฐานโทรคมนาคมยุโรป มาตรฐานหมายเลข TS 11.11 และทำขึ้นครั้งแรกเมื่อ พ.ศ. 2534 โดยกีเซคเกอุนด์เดฟรีเอนท์ (Giesecke & Devrient) เพื่อใช้ในเครือข่ายโทรศัพท์เคลื่อนที่ของเรดิโอลินยา (Radiolinja)[2][3] เมื่อมีระบบยูเอ็มทีเอสขึ้น งานกำหนดมาตรฐานจึงย้ายไปยังทรีจีพีพี สืบเนื่องมาจนปัจจุบัน[4][5]