ซูเฟียน อิบน์ อะฮ์มัด อัลฟะรอฮิดี[3]
ฮัมมาด อิบน์ ซะละมะฮ์[3]
อัลอัคฟัช อัลอัคบัร[3]
ยูนุส อิบน์ ฮะบีบ[3]
ยะอ์กูบ อิบน์ อิสฮัก อิบน์ ซัยด์ อิบน์ อับดุลลอฮ์ อิบน์ อะบีอิสฮัก[3]
ซะอีด อิบน์ เอาส์ อัลอันศอรี[3]ซีบะวัยฮ์ (อาหรับ: سِيبَوَيْهِ‎) หรือ ซีบูเย (เปอร์เซีย: سِیبُویه‎‎; ประมาณ ค.ศ. 760–796) มีชื่อเต็มว่า อะบู บิชร์ อัมร์ อิบน์ อุษมาน อิบน์ ก็อนบัร อัลบัศรี (อาหรับ: أَبُو بِشْر عَمْرو بْن عُثْمَان بْن قَنْبَر ٱلْبَصْرِيّ‎) เป็นชาวเปอร์เซีย[4][5] ที่เป็นนักไวยากรณ์แห่งบัสราและผู้แต่งหนังสือเกี่ยวกับไวยากรณ์และภาษาศาสตร์ภาษาอาหรับยุคแรก ผลงานที่มีชื่อเสียงของเขาคือหนังสือที่ไม่มีชื่อ (มักเรียกว่า อัลกิตาบ หรือ "หนังสือ") ประกอบด้วยการอภิปรายว่าด้วยภาษาอาหรับจำนวน 5 เล่ม[6]อิบน์ กุตัยบะฮ์ นักวิชาการอิสลามจากตระกูลชาวเปอร์เซียในคริสต์ศตวรรษที่ 9 เขียนชีวประวัติสั้น ๆ ของซีบะวัยฮ์ไว้ว่า:เขาคืออัมร์ อิบน์ อุษมาน และเขาเป็นนักไวยากรณ์ เขามาถึงแบกแดด ทะเลาะกับนักไวยากรณ์ท้องถิ่น ถูกทำให้อับอาย และกลับไปยังเมืองหนึ่งในเปอร์เซีย และเสียชีวิตในวัยหนุ่มที่นั่น[7]อิบน์ อันนะดีม และอะบู บักร์ อัซซุบัยดี นักเขียนชีวประวัติในคริสต์ศตวรรษที่ 10 และอิบน์ ค็อลลิกาน นักเขียนชีวประวัติในคริสต์ศตวรรษที่ 13 กล่าวว่า ซีบะวัยฮ์มีส่วนร่วมในความรู้และภาษาศาสตร์ภาษาอาหรับอย่างไม่มีใครเทียบได้ทั้งในสมัยก่อนหน้าและสมัยหลังจากเขา[8][9] เขาได้รับการยกย่องให้เป็นนักภาษาศาสตร์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในบรรดานักภาษาศาสตร์ภาษาอาหรับและเป็นหนึ่งในนักภาษาศาสตร์จากทุกภาษาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดตลอดกาล[10]