ตามตำนานโบราณของญี่ปุ่นเล่าขานกันว่าการได้ดื่มกินเลือดเนื้อของเผ่าพันธุ์เงือกจะทำให้มีชีวิตอมตะเป็นนิรันดร์ ยูตะ ตระหนักด้วยตัวเองว่าเรื่องนี้เป็นมากกว่าตำนาน เลือดเนื้อของเงือกในความเป็นจริงกลับมีผลต่อชีวิตมากกว่าเรื่องเล่าขานเหล่านั้น มันอาจนำพาไปสู่ความตาย หรือความตายนั้นยังดีกว่าเปลี่ยนแปลงเป็นชีวิตที่ถูกสาป และเหล่าเงือกไม่ใช่สัตว์โลกสวยสดงดงามมีนิสัยดี แต่เป็นสิ่งมีชีวิตที่อำมหิต

ยูตะ เคยได้กินส่วนหนึ่งของเนื้อหนังเงือกเข้าไปโดยที่เขาไม่รู้ตัว ตลอดห้าศตวรรษจากนั้นเขาได้ออกตามหาชาวเงือกไปทั่วประเทศญี่ปุ่นโดยหวังว่าเงือกนั้นจะมีวิธีที่จะช่วยให้เขากลับไปเป็นคนธรรมดา ไม่ต้องคงอยู่อย่างโดดเดี่ยวได้แต่เห็นคนที่รักคนที่รู้จัก แก่ชรา ตายจากไป ในขณะที่เขาเองกลับมีร่างกายที่ไม่เสื่อมสลายร่วงโรย แล้วเขาก็ได้พบชาวเงือกที่ตามหา และ มะนะ เด็กสาวที่ถูกเงือกเลี้ยงไว้เป็นอาหารเพื่อความเยาว์วัยของพวกมัน ยูตะจึงตัดสินใจฆ่าเงือกช่วยมานะเอาไว้แต่ว่า

มานะ เธอได้ถูกเลี้ยงดูมาด้วยการให้กินเนื้อของเงือก เรื่องราวกลายเป็นพวกเขาทั้งสองต้องออกเดินทางเสาะหาไปสู่ที่อื่นและได้พบกับคนอื่น ๆ ผู้ร่วมชะตากรรมในแกนของ "ความทุกข์ทรมานของการมีชีวิตอยู่ยืนยาวนานตลอดไป" "ความโง่เขลาของมนุษย์ที่กำลังแสวงหาความเป็นอมตะ" และ "ความหมายของชีวิต"