ซูตัน ชะฮ์รีร์ (อินโดนีเซีย: Sutan Sjahrir) เป็นนายกรัฐมนตรีคนแรกของอินโดนีเซียในสมัยปฏิวัติ ดำรงตำแหน่งเมื่อเดือนตุลาคม พ.ศ. 2498 เขาเกิดในสุมาตราตะวันตกเมื่อ 5 มีนาคม พ.ศ. 2452 ได้ไปศึกษาต่อด้านกฎหมายที่เนเธอร์แลนด์ กลับมาสู่หมู่เกาะอินเดียตะวันออกของเนเธอร์แลนด์เมื่อ พ.ศ. 2474 และร่วมมือกับโมฮัมมัด ฮัตตาในการจัดตั้งพรรคชาตินิยมขึ้นใน พ.ศ. 2477[1] ต่อมาเขาถูกจับและถูกส่งตัวไปนิวกินีและบันดาเมื่อญี่ปุ่นเข้ายึดครอง เขาปฏิเสธไม่ร่วมมือกับญี่ปุ่น และจัดตั้งขบวนการต่อต้านขนาดเล็กขึ้น เมื่อญี่ปุ่นแพ้สงครามแล้ว เขาได้ร่วมมือกับอามีร์ ชารีฟุดดิน ยึดอำนาจจากซูการ์โน เพื่อตั้งรัฐบาลที่ไม่มีภาพลักษณ์ว่าเคยร่วมมือกับญี่ปุ่น เขาได้เป็นนายกรัฐมนตรี ชะฮ์รีร์เรียกร้องเอกราชโดยใช้หลักการเจรจาแต่ล้มเหลวเพราะเนเธอร์แลนด์ใช้กำลังเข้ายึดครองอีก ในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2489 ชะฮ์รีร์ได้ลอบเจรจากับเนเธอร์แลนด์ ให้สาธารณรัฐอินโดนีเซียมีอำนาจปกครองเกาะชวา มาดูรา และสุมาตรา ส่วนเกาะอื่น ๆ ให้อยู่ในอำนาจของเนเธอร์แลนด์ และจะตั้งสหพันธรัฐอินโดนีเซียในสหภาพเนเธอร์แลนด์-อินโดนีเซีย เมื่อความจริงถูกเปิดเผย ทำให้ชาวอินโดนีเซียผิดหวังมากจนชะฮ์รีร์ต้องลาออกและอามีร์ขึ้นเป็นนายกรัฐมนตรีแทนในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2490[2]หลังจากนั้น ชะฮ์รีร์ก็ไม่ได้ดำรงตำแหน่งทางการเมืองใด ๆ อีก เขาเป็นหัวหน้าพรรคสังคมนิยมในการเลือกตั้ง พ.ศ. 2498 แต่ได้คะแนนเสียงเพียงร้อยละ 2 ต่อมาใน พ.ศ. 2505 เขาถูกจับเพราะสงสัยว่าเกี่ยวข้องกับกบฏ แต่เมื่อเขาเจ็บป่วยใน พ.ศ. 2508 ก็ได้รับอนุญาตให้ไปรักษาตัวที่สวิตเซอร์แลนด์ จนถึงแก่กรรมในเดือนเมษายน พ.ศ. 2509