แม้ว่าวรรณกรรมต่าง ๆ ของตำนานดอนฆวนได้แสดงความเปลี่ยนแปลงบางอย่าง แต่เค้าโครงพื้นฐานก็ยังคงไว้เหมือนเดิม เริ่มต้นด้วยฉบับของตีร์โซ ดอนฆวนจะมีภาพลักษณ์ที่ร่ำรวย หลงระเริงและปากหวาน ใช้ชีวิตของตนสำหรับผู้หญิงที่ติดใจ มีความภาคภูมิใจในความสามารถที่จะโอ้โลมผู้หญิงทุกวัยและทุกที่ที่ไปเยือน ชีวิตของเขายังถูกคั่นด้วยความรุนแรงและการพนัน รวมถึงในหลายการตีความ (ทั้งของตีร์โซ, เอสปรอนเซดา และซอร์ริยา) เขาได้สังหารดอนกอนซาโล ผู้เป็นพ่อของดอญญาอานาซึ่งเป็นหญิงสาวที่เขาได้ล่อลวง สิ่งนี้นำไปสู่ฉากอาหารเย็นมื้อสุดท้ายที่มีชื่อเสียง โดยดอนฆวนได้เชิญพ่อของเธอไปกินอาหารเย็น ซึ่งตอนจบจะขึ้นอยู่กับหนังสือของแต่ละฉบับ ในบทละครต้นฉบับของตีร์โซนั้นหมายถึงนิยายเปรียบเทียบทางศาสนากับเส้นทางที่บาปหนาของดอนฆวน และจบลงด้วยการตายของเขาเอง โดยได้ปฏิเสธการช่วยชีวิตจากพระเจ้า ส่วนนักประพันธ์และนักเขียนบทละครรายอื่นจะตีความหมายในตอนจบในแบบฉบับของตัวเอง โดยดอนเฟลิกซ์ของเอสปรอนเซดาได้เดินเข้าไปในนรกและอำลาโลกจากความตั้งใจของเขาเอง แต่ทว่าดอนฆวนของซอร์ริยาได้เป็นฝ่ายขอ และได้รับการให้อภัยจากพระเจ้า ทั้งนี้ ภาพลักษณ์ของดอนฆวนยังได้สร้างการตีความในสมัยใหม่ไว้เป็นจำนวนมาก