ดัชชีนอร์ม็องดี (อังกฤษ: Duchy of Normandy) มีที่มามาจากการรุกรานของชนหลายชาติที่รวมทั้งชนเดนส์, ไฮเบอร์โน-นอร์ส, ไวกิงจากออร์กนีย์ และแองโกล-เดนส์ (จากบริเวณเดนลอว์) ในฝรั่งเศสในคริสต์ศตวรรษที่ 8 ประมุขที่อาจจะเป็นอาณาจักรเคานต์ก่อตั้งขึ้นโดยสนธิสัญญาแซ็ง-แกลร์-ซูว์แร็ปต์ ในปี ค.ศ. 911 เมื่อพระเจ้าชาร์ล (Charles the Simple) ทรงยอมพระราชทานตำแหน่งให้แก่รอลโลผู้นำของไวกิงที่รู้จักกันในชื่อว่า “นอร์สเม็น” (Northmen) (หรือในภาษาละตินว่า “Normanni”)เดิมดัชชีนอร์ม็องดีครอบคลุมบริเวณนอยส์เตรีย (Neustria) และบางส่วนของดินแดนบริตานีทางฝั่งทะเลทางตอนเหนือ และส่วนในของฝรั่งเศส ที่ในปัจจุบันแบ่งเป็นแผ่นดินฝรั่งเศสและหมู่เกาะแชนเนลที่ขึ้นกับสหราชอาณาจักร สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 แห่งสหราชอาณาจักรทรงเป็นดยุคแห่งนอร์ม็องดีองค์ปัจจุบัน[1][2]เมื่อชนนอร์สมาตั้งถิ่นฐานในนอร์ม็องดี ก็ยอมรับภาษาแกลโล-โรมานซ์ของผู้ตั้งถิ่นฐานอยู่แต่เดิม — เช่นเดียวกับการที่ผู้ปกครองนอร์มันในอังกฤษมายอมรับภาษาของผู้ที่ถูกปกครอง ในนอร์ม็องดีภาษาวิวัฒนาการมาเป็นภาษานอร์มัน ในอังกฤษวิวัฒนาการเป็นภาษาแองโกล-นอร์มัน และวรรณกรรมของดัชชีนอร์ม็องดีและอังกฤษในอาณาบริเวณการปกครองของนอร์มันเรียกกันว่าวรรณกรรมแองโกล-นอร์มัน.