แบร์คเริ่มก่อตัวขึ้นเป็นสาขาย่อยของตระกูลเอซโซเนน (Ezzonen) ในปี ค.ศ. 1101 ที่สืบสายมาจากราชอาณาจักรโลทาริงเกีย เคานท์แห่งแบร์คในที่สุดก็กลายมาเป็นตระกูลที่มีอำนาจมากที่สุดในภูมิภาค ในปี ค.ศ. 1160 แบร์คแบ่งเป็นสองส่วนส่วนหนึ่งต่อมาเป็นอาณาจักรเคานท์แห่งมาร์คที่กลับมารวมกับสายเดิมในคริสต์ศตวรรษที่ 16 ในปี ค.ศ. 1280 เคานท์แห่งแบร์คก็ย้ายสำนักจากปราสาทบวร์ก[1] (Schloss Burg) บนฝั่งแม่น้ำวูพเพอร์ไปยังดึสเซลดอร์ฟ ประมุขผู้มีอำนาจมากที่สุดในช่วงแรกของแบร์คก็ได้แก่เองเกิลแบร์ตที่ 2 แห่งแบร์คผู้ถูกลอบสังหารเมื่อวันที่ 7 พฤศจิกายน ค.ศ. 1225 เคานท์อดอล์ฟที่ 5 แห่งแบร์คผู้ต่อสู้และได้รับชัยชนะต่อเกลเดอร์ในยุทธการวอร์ริงเกน (Battle of Worringen) ในปี ค.ศ. 1288

แบร์ครุ่งเรืองเพิ่มขึ้นต่อมาในคริสต์ศตวรรษที่ 14 ในปี ค.ศ. 1348 อาณาจักรเคานท์แห่งยือลิคก็มารวมตัวกับแบร์ค และในปี ค.ศ. 1380 สมเด็จพระจักรพรรดิแห่งจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ก็ยกบรรดาศักดิ์เคานท์แห่งแบร์คขึ้นเป็นดยุกซึ่งทำให้อาณาจักรได้ชื่อว่าดัชชีแห่งยือลิค-แบร์ค