ในปี ค.ศ. 1783 ดาดราและนครหเวลีตกอยู่ภายใต้การปกครองของโปรตุเกส เนื่องจากเป็นการชดเชยเรื่องที่ทหารของจักรวรรดิมราฐาทำให้เรือสำเภาของโปรตุเกสล่ม[ต้องการอ้างอิง] ต่อมาในปี ค.ศ. 1785 ดาดราและนครหเวลีได้รับการปกครองโดยตรงจากรัฐบาลโปรตุเกสแห่งเมืองดามันจนถึงปี ค.ศ. 1954

หลังจากอินเดียได้ประกาสอิสรภาพในปี ค.ศ. 1947 ประชาชนในดาดราและนครหเวลีได้รวมตัวกัน ก่อให้เกิดองค์กรแนวร่วมแห่งกัว (UFG), องค์การปลดปล่อยแห่งชาติ (NMLO) และอาซาด โคมาตักซึ่งทำให้ดินแดนแห่งนี้เป็นอิสรภาพจากโปรตุเกสในปี ค.ศ. 1954[2]

ดาดราและนครหเวลีเริ่มเป็นที่จับตามองขององค์กรทางกฎหมาย[ต้องการอ้างอิง] ประชาชนในอดีตอาณานิคมได้เรียกร้องให้อินเดียเข้าทำการช่วยเหลือเกี่ยวกับการบริหารจัดการ ด้วยการช่วยเหลือของนาย เค.จี. พัทลานี เจ้าหน้าที่ที่ดูแลด้านการบริหารชาวอินเดียได้เซ็นสัญญาในเรื่องการบริหาร

ในช่วงปี ค.ศ. 1954-1961 ดินแดนดาดราและนครหเวลีได้รับการบริหารจากบุคคลที่เรียกว่า วริศตปัญจยัตแห่งดาดราและนครหเวลีอิสระ (Varishta Panchayat of Free Dadra and Nagar Haveli)[3][4]

ในปี ค.ศ. 1961 เมื่ออินเดียได้เข้ายึดครองกัว, ดามัน และดิอูได้เพียงหนึ่งวัน นายพัทลานีผู้ที่วางแผนในการเป็นรัฐมนตรีแห่งดาดราและนครหเวลีเพื่อเป็นผู้นำแห่งรัฐ ได้เห็นด้วยกับนายชวาหระลาล เนห์รูในการที่จะรวมดาดราและนครหเวลีเข้ากับสาธารณรัฐอินเดีย ท้ายที่สุดดาดราและนครหเวลีจึงเข้าร่วมเป็นดินแดนสหภาพของอินเดียมาจนถึงปัจจุบันนี้