การแข่งขันของทั้งสองสโมสรครั้งแรกเกิดขึ้นเมื่อวันที่ 19 พฤศจิกายน ค.ศ. 1887 ที่ย่านพลัมสตีด (ในขณะนั้นอาร์เซนอลใช้ชื่อว่า รอยัลอาร์เซนอล) ซึ่งเป็นการแข่งขันมิตรภาพหรือกระชับมิตร โดยขณะนั้นสเปอร์นำอยู่ 2–1 แต่แล้วในนาทีที่ 75 ผู้ตัดสินก็ได้ตัดสินให้ยุติการแข่งขันลง โดยอ้างว่าฟ้ากำลังจะมืด จึงทำให้สเปอร์เป็นฝ่ายชนะไปก่อนอย่างไม่เป็นทางการ[2] จากนั้นการแข่งขันอย่างเป็นทางการจึงได้เริ่มขึ้นในวันที่ 4 ธันวาคม ค.ศ. 1909 ในระดับดิวิชัน 1 อาร์เซนอลชนะไป 1–0[3]

ต่อมา เซอร์เฮนรี นอร์ริส นักธุรกิจที่ได้เข้ามาเป็นผู้บริหารอาร์เซนอลตั้งแต่ปี ค.ศ. 1910 ได้พยายามให้อาร์เซนอลย้ายที่ตั้งสโมสรจากย่านพลัมสตีด (ตะวันออกเฉียงใต้ของลอนดอน) ไปที่ไฮบิวรี (ตะวันออกเฉียงเหนือของลอนดอน) โดยมีที่ตั้งสนามเหย้า คือ ไฮบิวรี ห่างจากไวต์ฮาร์ตเลนของสเปอร์แค่ 4 ไมล์ ท่ามกลางการคัดค้านของบรรดาผู้สนับสนุนสเปอร์ รวมถึงสโมสรอื่นด้วย เช่น เชลซี เนื่องจากการย้ายเข้ามาของอาร์เซนอลจะทำให้สโมสรเหล่านี้มิได้ผูกขาดเป็นสโมสรในแถบลอนดอนเหนือเพียงแค่สโมสรเดียวอีกแล้ว

หลังจากสงครามโลกครั้งที่หนึ่งได้ยุติลง การแข่งขันฟุตบอลในประเทศอังกฤษที่ได้หยุดไปในช่วงสงครามก็ได้เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง การขับเคี่ยวกันของทั้งสองสโมสรก็ยังดำเนินต่อไป เมื่อในฤดูกาล 1919–20 ทั้งอาร์เซนอลและสเปอร์ต่างจบอันดับอยู่ในสถานะที่ต้องตกชั้นลงไปเล่นในระดับดิวิชัน 2 ทั้งคู่ แต่ทว่าสมาคมฟุตบอลอังกฤษ (เอฟเอ) ได้ตัดสินให้อาร์เซนอลยังคงอยู่ต่อไปในระดับดิวิชัน 1 ได้ โดยทางอาร์เซนอลได้อ้างว่า หากเป็นเช่นนั้นจะไม่มีสโมสรจากกรุงลอนดอนเล่นอยู่ในระดับดิวิชัน 1 อยู่เลย ในที่สุดก็เป็นสเปอร์ที่ต้องตกชั้นลงไปแทน แม้ทางสเปอร์จะได้ยื่นฟ้องเรื่องนี้ต่อศาล แต่มิได้อาจเปลี่ยนแปลงคำตัดสินใด ๆ และยังต่อมาในระดับดิวิชัน 2 อาร์เซนอลที่อยู่ในอันดับ 5 กลับได้สิทธิเลื่อนชั้นขึ้นไปเล่นในระดับดิวิชัน 1 ได้ โดยมีเหตุผลว่า เป็นสโมสรที่เก่าแก่ ขณะที่บาร์นสลีย์ และวุลเวอร์แฮมป์ตันวันเดอเรอส์ ที่มีอันดับดีกว่าอาร์เซนอลกลับไม่ได้รับการเลื่อนชั้น โดยทั้งหมดนี้มีเสียงซุบซินนินทากันว่าเป็นเพราะอิทธิพลและการติดสินบนของนอร์ริสเพื่อให้อาร์เซนอลได้อยู่ต่อไป เรื่องดังกล่าวกลายเป็นที่อื้อฉาวในขณะนั้น แต่ทว่าก็มิได้หลักฐานใด ๆ อีกทั้งสื่อมวลชนก็มิได้นำเสนอถึงเรื่องนี้[1]

นอกจากนี้แล้วยังเป็นเรื่องของการขับเคี่ยวแข่งขันแย่งแชมป์กันอย่างดุเดือดของทั้งสองสโมสรอีก เช่น การแย่งแชมป์ลีกคัพ ในปี ค.ศ. 1987 ที่ตัองแข่งกันถึง 3 นัด เป็นต้น จึงทำให้ทั้งคู่เปรียบเสมือนคู่ปรับหรือคู่อริกันมานับแต่บัดนั้น เมื่อถึงดาร์บีลอนดอนเหนือเมื่อไหร่ การแข่งขันจะเป็นไปอย่างดุเดือด กดดัน ไม่มีรอยยิ้มหรือมิตรภาพใด ๆ ตลอดจนบรรดาผู้สนับสนุนของท้งสองสโมสรก็มักปะทะหรือยกพวกต่อยตีวิวาทกันเสมอ[1][4]