เพลงได้รับคำยกย่องจากนักวิจารณ์เพลง ในบทวิจารณ์อัลบั้มจากนิตยสารโรลลิงสโตน คริสเตียน ฮอร์ด เขียนว่า "ความเคลิบเคลิ้มโรแมนติกแบบในเมือง ของแอดัม เลอวีน ใช้ได้ผลเมื่อวงของเขาเริ่มทำเพลงขึ้นมาจริง ๆ เสียที อย่างเพลง 'ดิสเลิฟ' ที่ใช้เปียโนและกีตาร์แบบเจมส์ บราวน์สร้างฐานซึ่งเลอวีนสามารถครอบงำความงาม (รวมถึงตัวเขา) ได้"[14] เจสัน ทอมสัน จากป็อปแมตเทอส์ ออกความเห็นว่า ในเพลง "ดิสเลิฟ" และ "มัสต์เก็ตเอาต์" เจสซี คาร์ไมเคิล มือคีย์บอร์ด "ทำให้นึกถึงงานของบริตนีย์ สเปียส์ และเดอะนิวแรดิคัลส์ ตามลำดับ"[15] แซม เบเรสกี จากหนังสือพิมพ์เดลีโลโบ ซึ่งดูจะกระตือรือร้นเรื่องอัลบั้มน้อยกว่าคนอื่น ยกย่องวงต่อเพลง "ดิสเลิฟ" ว่า "'ดิสเลิฟ' เป็นเพลงแรกที่ชวนนึกย้อนไปที่ดนตรีแบบแบ็กบีต (backbeat) อย่างเพลง "ซูเปอร์สติชัน" ของสตีวี วันเดอร์ มันอาจชวนให้เต้นแท็ป โยกศีรษะ หรือแม้กระทั่งส่ายก้น ถ้าเล่นเสียงดัง ๆ"[16]

ในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 2004 นักดนตรี จอห์น เมเยอร์ กล่าวกับนิตยสารโรลลิงสโตนว่า เขาชอบอัลบั้มซองส์อะเบาต์เจน เมเยอร์ยังมีทัศนคติที่ดีต่อเพลงดังกล่าว "เมื่อผมได้ฟังเพลง 'ดิสเลิฟ' มันเป็นดั่งสถานการณ์ที่จุดชนวนระเบิดแล้วถอยออกมา มันเป็นเพลงที่สมบูรณ์แบบเพลงหนึ่งที่คุณอยากจะเขียนขึ้น"[5] ซิงเกิลนี้ยังเพิ่มเสน่ห์ให้วงมารูนไฟฟ์ และช่วยให้วงเป็นหนึ่งในวงดนตรีแจ้งเกิดใน ค.ศ. 2004[3] เพลงยังถูกทำใหม่โดยคานเย เวสต์ ตั้งชื่อว่า "ดิสเลิฟ (รีมิกซ์โดยคานเย เวสต์)" เมื่อเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 2004[17] วงได้ออกอีพีชื่อ 1.22.03.อะคูสติก ซึ่งมีเพลง "ดิสเลิฟ" ในฉบับอะคูสติก[18] เพลงยังถูกบรรจุในวิดีโอเกม กีตาร์ฮีโร: ออนทัวร์ ใน ค.ศ. 2008 ด้วย[19]