ก่อนวางจำหน่าย

แม้โรเจอร์ วอเทอร์ส จะเคยกล่าวถึงหลายครั้งว่าจะไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับพิงก์ ฟลอยด์อีก[29][30] แต่การที่วอเทอร์สไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องใด ๆ กับอัลบั้มนี้ทำให้มีเสียงตอบรับในแง่ลบ เป็นต้นว่าไมค์ พอตนอย อดีตมือกลองและผู้ก่อตั้งวงโพรเกซซีฟเมทัล/ร็อก ดรีม เธียร์เตอร์ ใช้โซเชียลมีเดียเพื่อแสดงการคัดค้านที่ดิเอนด์เลสริเวอร์จะวางจำหน่ายในนามพิงก์ ฟลอยด์โดยปราศจากวอเทอร์ส โดยกล่าวว่า "เป็นการไม่เคารพต่อโรเจอร์และทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาทำมาตลอดหลายปีนี้"[31] โจชัว ออสตรอฟ บรรณาธิการอาวุโสของเว็บไซต์เดอะฮัฟฟิงตันโพสต์ เว็บไซต์ข่าวในนิวยอร์กซิตี้ วิจารณ์การที่กิลมอร์และเมสันเลือกจะบันทึกเสียงอัลบั้มนี้โดยปราศจากวอเทอร์ส โดยกล่าวในบทความชื่อ "ด้านมืดของอัลบั้ม 'ล่าสุด' ของพิงก์ ฟลอยด์" ว่า "ทั้งสามคน [กิลมอร์, เมสัน, ไวร์ท] หรือแม้อัลบั้มเดี่ยวของทั้งสามไม่ได้ดีเท่ากับผลงานของวง พิงก์ ฟลอยด์โดยรวมมีมากกว่าการเอาส่วนประกอบมาบวก ๆ กัน" นอกจากนี้ยังกล่าวขำ ๆ ว่า "ถ้า[โรเจอร์ วอเทอร์ส] ผู้สร้างสรรค์ผลงานของพิงก์ ฟลอยด์ไม่เข้ามาช่วยทำอัลบั้มนี้ให้เสร็จ ก็เรียกอัลบั้มนี้ว่า 'วิชวอเทอร์สวอสเฮียร์' ไปเถอะ"[32]

ในทางกลับกันกับเสียงวิจารณ์ให้นำวอเทอร์สกลับมา มีเสียงตอบรับในแง่บวกกับอัลบั้มใหม่ของพิงก์ ฟลอยด์ แดเนียล เจ. ฟลินน์ของนิตยสารรายเดือน "ดิอเมริกัสเปคเทเทอร์" ประจำอาร์ลิงตัน รัฐเวอร์จิเนีย กล่าวว่าข่าวนี้เป็นเรื่องคาดไม่ถึง นอกจากนี้ยังเสริมในบทความย้อนอดีตดูผลงานเพลงของพิงก์ ฟลอยด์ว่าอัลบั้มใหม่นี้เปรียบเสมือน "รายการเพลงแห่งความฝัน" และยังกล่าวว่า "แอลพีสิบสี่อันของวงที่ช่วยกล่อมให้หลับ รวมถึงเรื่องราวก่อนนอน (เพลง) ที่เป็นความจริงมาตลอดสี่สิบปีบางทีก็เริ่มจะน่าเบื่อ อัลบั้ม(ที่ช่วยให้หลับ)อันดับที่สิบห้าน่าจะช่วยให้หลับได้อีกเช่นเคย"[33]

หลังวางจำหน่าย

อัลบั้มนี้ได้รับคำวิจารณ์ที่หลากหลาย โดยได้รับกล่าวว่าอัลบั้มนี้แม้จะเป็นอัลบั้มที่ดี แต่การที่วงนั้นขาดวอเทอร์ส และการที่แทบทุกเพลงเป็นเพลงบรรเลง (มีเพียงเพลง "Louder Than Words" เท่านั้นที่ขับร้องโดยกิลมอร์) นั้นก็ทำให้เสน่ห์ของอัลบั้มหายไปมาก