ในสมัยโบราณ ด่านเบิ่วหนึ่งชิ้นจะประกอบด้วยส่วนประกอบทั้งหมด 4 ส่วนด้วยกัน ได้แก่ กระบอกไม้ไผ่อันเล็ก ๆ (เส้นผ่าศูนย์กลาง 3 มิลลิเมตร) หนึ่งอัน, กะลามะพร้าวผ่าครึ่งหนึ่งอัน, แผ่นไม้ขนาดสี่เหลี่ยม (ยาวประมาณ 100-120 เซนติเมตร กว้างประมาณ 10-15 เซนติเมตร) และสายเอ็นหนึ่งเส้น โดยแผ่นไม้และกระบอกไม้ไผ่จะถูกยึดติดกันเป็นมุมฉาก สายเอ็นนั้นจะถูกขึงไว้กับกระบอกไม้ไผ่และยึดไว้กับปลายของแผ่นไม้ ส่วนกะลามะพร้าวจะถูกทำให้ยึดติดกับแท่งไม้อ่อนเพื่อเป็นการสะท้อนให้เสียงก้องกังวานขึ้น

โครงสร้างโดยคร่าว

ในปัจจุบันนี้แผ่นไม้ถูกปรับเปลี่ยนให้มีความละเอียดอ่อนมากขึ้น โดยมีส่วนประกอบสองส่วนด้วยกันคือแผ่นไม้อ่อนและแผ่นไม้แข็ง ซึ่งประกอบด้วยไม้แข็งในส่วนของด้านข้าง และไม้อ่อนในส่วนของตรงกลาง นอกจากนี้สายของด่านเบิ่วในปัจจุบันได้มีการใช้สายเช่นเดียวกับกีตาร์ไฟฟ้าแทนสายเอ็นแบบดั้งเดิม และกะลามะพร้าว ได้มีการใช้ไม้ที่ออกแบบเป็นรูปร่างต่าง ๆ เช่น เขาควาย ปากน้ำเต้า แทนกะลาผ่าครึ่ง แต่ไม่ได้มีความสำคัญอะไรเพราะใช้เพียงเพื่อความสวยงามเท่านั้น ส่วนกระบอกไม้ไผ่อันเล็กได้รับการปรับเปลี่ยนให้มีรูปทรงที่สวยงามขึ้น คือมีสีดำบ้างน้ำตาลบ้าง มีปลายหางที่โค้งงอสวยงาม และสามารถจับโยกเพื่อปรับความหย่อนตึงของสายได้