ตราแผ่นดินที่ใช้ในปัจจุบัน ประกาศใช้อย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 29 กันยายน, ค.ศ. 1848 ในสมัยของประธานาธิบดี ดร.โจเซ่ มาเรีย คาสโตร มาดริซ โดยประกาศใช้พร้อมกับธงชาติผืนใหม่. ธงชาติ และ ตราแผ่นดิน ได้มีการบันทึกข้องความถึง แปซิฟิคกา เฟอร์นานเดส ภริยาประธานาธิบดี. ต่อมาได้มีการแก้ไขเพิ่มเติมตามกฎหมายฉบับที่ 18 วันที่ 27 พฤศจิกายน, ค.ศ. 1906 โดยเพิ่มสัญลักษณ์ทางทหารประกอบลงบนตราแผ่นดิน (รูปกระบอกปืนใหญ่ไขว้กับกรวยแห่งความอุดมสมบูรณ์), และ ธงชาติประกอบกับอาวุธ.[3]

ค.ศ. 1964 ได้มีการเพิ่มดาวสีขาวอีกสองดวงจากเดิมที่มีห้าดวง รวมเป็นเจ็ดดวง, หมายถึงจังหวัดทั้งเจ็ดในคอสตาริกา. ตราแผ่นดินในช่วงค.ศ. 1848, ที่ใช้อยู่นั้นไม่ได้มีการกำหนดสถานะของจังหวัดทั้งสองคือ ปุนตาเรนัส และ ลีมอน.[3]

5 พฤษภาคม, ค.ศ.1998, ได้มีคำสั่งเลขที่ 26853-SP, ให้มีการแก้ไขแบบตราแผ่นดินบางส่วน โดยการเพิ่มควันที่พวยพุ่งออกจากภูเขาไฟทั้งสามลูก. ตราแผ่นดินก่อนหน้านี้ไม่มีการเพิ่มกลุ่มควันที่พวยพุ่งแต่อย่างใด.

ความหมายของตราแผ่นดิน: ภูเขาไฟทั้งสามลูก คือ บาร์บา ไฮราชู และ โปฮาซ (เป็นภูเขาที่มีความสูงที่สุดของประเทศ) ประกอบกับเรือใบ2ลำกำลังแล่นอยู่ระหว่างมหาสมุทรทั้งสอง (มหาสมุทรแปซิฟิก และ ทะเลแคริบเบียน) หมายถึง ประวัติการเดินเรืออันยาวนานของประเทศ. มีดวงอาทิตย์กำลังขึ้น เป็นสัญญาณแห่งศักราชใหม่หรืออิสรภาพของชาติ. ตราทั้งหมดอยู่ในอาร์มสีทองที่กรอบของอาร์มเป็นเมล็ดต้นกาแฟ. เหนืออาร์มมีกิ่งใบปาล์มประกอบกับแถบแพรสีขาวจารึกนามของประเทศ "Republica de Costa Rica" ตราก่อนหน้านี้ใช้อักษรสีทอง. ดาวสีขาวทั้งเจ็ดดวง หมายถึงจังหวัดทั้งเจ็ดในคอสตาริกา. บนสุดมีแถบแพรสีฟ้าจารึกนามว่า อเมริกากลาง "America Central".[2]

• ตราแผ่นดินสหพันธ์สาธารณรัฐอเมริกากลาง (ค.ศ. 1823 - พฤศจิกายน, 1824)
• ตราแผ่นดินสหพันธ์สาธารณรัฐอเมริกากลาง (ค.ศ. 1824 - 1840)
• ตราประจำรัฐคอสตาริกา ภายใต้สหพันธ์สาธารณรัฐอเมริกากลาง
• ตราแผ่นดินรัฐเอกราชคอสตาริกา (ค.ศ. 1840 - 1842)