การชนกัน (collision) เกิดจากการที่สมาชิกมากกว่าสองตัวเกิดมีผลของฟังก์ชันแฮชตรงกัน ทำให้เกิดการเก็บที่เดียวกัน หรือเมื่อคำนวณผลจากฟังก์ชันแฮชแล้วอาจมีค่ามากกว่าขนาดของตารางแฮชทำให้ต้องวนกลับมาใส่แล้วเจอตัวที่เดิมเคยมีอยู่แล้ว วิธีการแก้ปํญหาที่นิยมมีสองวิธีคือ วิธี SperateChaining และ OpenAddressing

วิธี Separate Chaining

Separate Chaining คือการใช้รายการหรือแถวลำดับขยายขนาดได้แทนการเก็บสมาชิกโดยตรง ตารางแฮชแต่ละช่องก็จะกลายเก็บข้อมูลในลักษณะเป็นรายการ เมื่อตัวใดที่ต้องเก็บในตารางแฮชตำแหน่งเดียวกัน ก็จะถูกเก็บไว้ในรายการนี้ต่อไปเรื่อยๆ (คล้ายๆพจนานุกรม เมื่อเปิดสารบัญแล้วเจอว่าตัวอักษรตัวแรกของคำที่เราจะหาอยู่ในหน้าใด ก็เปิดหน้านั้นแล้วต้องมานั่งไล่หาต่อในรายการของคำที่มีตัวอักษรตัวแรกเหมือนกับคำที่เราจะหาต่อไป)

วิธี Open Addressing

เมื่อการการชนเกิดขึ้นวิธีการของ Open Addressing คือการหาช่องในตารางแฮชใหม่โดยกระโดดไปจากที่เดิมเป็นฟังก์ชันหนึ่ง จนกว่าจะหาช่องว่างเจอจึงจะใส่ค่าลงไปฟังก์ชันที่มักจะใช้กระโดดมีสามแบบคือ การตรวจเชิงเส้น (Linear Probing), การตรวจกำลังสอง (Quadatic Probing) และการแฮชสองชั้น (Double Hashing)

การตรวจเชิงเส้น

การตรวจเชิงเส้นจะทำให้กระโดดไปจากจุดเดิมเป็นระยะคงที่ การกระโดดเช่นนี้จะทำให้เกิดข้อมูลอยู่ติดๆกันเป็นกลุ่มขนาดใหญ่แต่มีจำนวนกลุ่มน้อยๆ ทำให้ผลที่เข้ามาถ้ามีการชนกันบริเวณนี้ จะต้องเสียเวลากระโดดไปเพื่อพ้นจากช่วงนี้ และทำให้กลุ่มนี้ใหญ่ขึ้นไปเรื่อยๆอีก เราเรียกการเกาะกลุ่มเป็นจำนวนกลุ่มน้อยๆแต่กลุ่มขนาดใหญ่ๆ เนื่องจากการตรวจเชิงเส้นว่า การเกาะกลุ่มปฐมภูมิ (Primary Clustering)

การตรวจกำลังสอง

การตรวจกำลังสองมักคำนวณว่าจะทำให้กระโดดไปจากจุดเดิมเป็นระยะหนึ่ง ซึ่งเป็นฟังก์ชันตรรกยะ (มักเป็นฟังก์ชันยกกำลังสอง) การกระโดดเช่นนี้จะทำให้เกิดข้อมูลอยู่ติดๆกันเป็นกลุ่มขนาดเล็กแต่มีจำนวนกลุ่มหลายกลุ่ม เพราะการกระโดดจะเป็นการกระโดดข้ามไปไม่ติดกัน แต่ถึงอย่างไรก็ตามถ้าแฮชชนกัน ก็จะไปเจอกลุ่มเล็กๆกลุ่มเดิมอยู่ดี และจะไม่เจอช่องว่างบางช่องว่างได้ เราเรียกการเกาะกลุ่มขนาดเล็กๆเป็นจำนวนมาก เนื่องจากการตรวจกำลังสองว่า การเกาะกลุ่มทุติยภูมิ (Secondary Clustering)

การแฮชสองชั้น

การแฮชสองชั้นจะใช้ฟังก์ชันการกระโดดเป็นฟังก์ชันแฮชอีกฟังก์ชันหนึ่ง (มักเอาฟังก์ชันแฮชฟังก์ชันเดิมมาช่วยคิด) จึงทำให้การกระโดดกระจายค่อนข้างสม่ำเสมอและไม่เกาะกลุ่มกัน

ความหนาแน่นของข้อมูล และการ Rehash

ถึงแม้ว่าการอนุญาตให้ชนกันทำให้เราสามารถใช้ตารางขนาดเล็กได้ แต่การให้เกิดการชนกันจนรายการยาวเกินไปหรือหนาแน่นเกินไป จะทำให้การเข้าถึงข้อมูลต้องเสียเวลาค้นหาในรายการมากกว่า จึงทำให้ผิดจุดประสงค์ความเป็นตารางแฮชที่ต้องการเข้าถึงข้อมูลอย่างรวดเร็วได้

เราจึงนิยามค่าสัดส่วนบรรจุ(load factor: λ {\displaystyle \lambda } )ให้มีค่าเท่ากับจำนวนข้อมูล(N)หารด้วยขนาดของตาราง(tablesize)

λ = N t a b l e s i z e {\displaystyle \lambda ={\frac {N}{tablesize}}}

ซึ่งในวิธี SeparateChaining จะสามารถประมาณได้ว่าเป็นความยาวเฉลี่ยของรายการในแต่ละช่องสำหรับวิธี OpenAddressing นั้นต้องมีค่าสัดส่วนบรรจุน้อยกว่าหนึ่งอยู่เสมอ ในทางปฏิบัติสำหรับ OpenAddressing เรามักให้ค่าสัดส่วนบรรจุให้น้อยกว่า 0.5 เพื่อกันการชนกันมาก [ต้องการอ้างอิง]

เมื่อมีข้อมูลมากขึ้นแต่จำนวนตารางเท่าเดิม ค่าสัดส่วนบรรจุก็จะมากขึ้นเรื่อยๆ วิธีการแก้คือจะสร้างตารางแฮชที่ใหญ่กว่าเดิมและย้ายข้อมูลทั้งหมดไปแฮชใหม่ๆ เรามักเรียกขั้นตอนนี้ว่า รีแฮช (rehash)