เดิมพื้นที่ "ตำบลน้ำเกลี้ยง" เป็นส่วนหนึ่งของอำเภอกันทรารมย์ ต่อมาทางราชการได้แบ่งพื้นที่การปกครองออกมาตั้งเป็นกิ่งอำเภอน้ำเกลี้ยง[2] ตามประกาศกระทรวงมหาดไทยลงวันที่ 3 มกราคม พ.ศ. 2529 โดยมีผลบังคับตั้งแต่วันที่ 22 มกราคม ปีเดียวกัน ต่อมาเมื่อวันที่ 15 ตุลาคม พ.ศ. 2528 ได้แยกพื้นที่การปกครองหมู่ที่ 4,14,17 (บ้านเขิน) หมู่ที่ 2,12 (บ้านสบาย) หมู่ที่ 6 (บ้านโนนหนองสิม) หมู่ที่ 15 (บ้านโนนสว่าง) และหมู่ที่ 8 (บ้านหนองระไง) ตำบลน้ำเกลี้ยง ตั้งเป็นตำบลเขิน[3] และมีผลในวันที่ 10 ตุลาคม พ.ศ. 2529 ในปี พ.ศ. 2533 ได้ตั้งตำบลรุ่งระวี แยกออกจากตำบลละเอาะ และตำบลเขิน[4] ซึ่งเป็นหมู่บ้านในตำบลน้ำเกลี้ยงเดิม

ตำบลน้ำเกลี้ยง ได้มีการจัดตั้งองค์กรในรูปแบบสภาตำบลตามประกาศของคณะปฏิวัติที่ 326 ให้เป็นองค์กรที่ทำหน้าที่หลักในด้านการพัฒนาตำบลตอบสนองต่อนโยบายการกระจายอำนาจลงสู่ท้องถิ่น ตั้งแต่วันที่ 24 สิงหาคม 2516[5] และต่อมาได้มีพระราชกฤษฎีกายกฐานะขึ้นเป็น อำเภอน้ำเกลี้ยง[6] ตามประกาศกระทรวงมหาดไทยลงวันที่ 27 พฤษภาคม พ.ศ. 2537 โดยให้มีผลตั้งแต่วันที่ 3 มิถุนายน ปีเดียวกัน ทำให้เขตสภาตำบลน้ำเกลี้ยง อำเภอกันทรารมย์ โอนเข้ามาอยู่ในเขตของอำเภอน้ำเกลี้ยง จากนั้นสภาตำบลจึงได้ยกฐานะเป็นองค์การบริหารส่วนตำบลน้ำเกลี้ยง[7] ตามประกาศกระทรวงมหาดไทย เมื่อวันที่ 19 มกราคม 2539 และมีผลในวันที่ 30 มกราคม ปีเดียวกัน เป็นต้นมา

ต่อมาทางราชการได้แยกพื้นที่การปกครองของตำบลน้ำเกลี้ยงเพื่อจัดตั้งตำบลใหม่อีกครั้ง โดยได้แยกพื้นที่การปกครองหมู่ที่ 3,4 (บ้านคูบ) หมู่ที่ 5 (บ้านหนองแวง) หมู่ที่ 6 (บ้านสะพุง) หมู่ที่ 9 (บ้านสะเต็ง) หมู่ที่ 10 (บ้านโนนเชียงสี) หมู่ที่ 13 (บ้านสร้างแก้ว) และหมู่ที่ 15 (บ้านโนนยาง) ตำบลน้ำเกลี้ยง ตั้งเป็นตำบลคูบ[8] ตามประกาศของกระทรวงมหาดไทยลงวันที่ 25 ตุลาคม พ.ศ. 2538 โดยให้มีผลตั้งแต่วันที่ 4 มกราคม พ.ศ. 2539