ในหน้าฝนซึ่งเป็นฤดูน้ำหลาก จึงทำให้เกิดน้ำท่วม ข้าวไม่พอกิน แต่มีปลามาก มีบ่อน้ำปลา โอ่งน้ำปลา ปลาร้า เป็นสินค้าประจำหมู่บ้าน เมื่อการทำมาหากินลำบากจึงคิดหาที่ทำกินใหม่ จึงนำเกวียนมุ่งหน้ามาทางบ้านดอน พอถึงหนองเกวียนหัก เกิดอาเพศมีแร้งมารุมกินห่อข้าวที่เหลือ ในความเชื่อที่ว่าแร้งกาไม่เป็นมงคล จึงได้พากันเดินทางกลับบ้านกลับบ้านไป แล้วออกหาที่ทำกินใหม่จึงมาถึงบ้านหลุมข้าว ได้พบห้วยใหญ่ที่อุดมสมบูรณ์ ปลาชุมมาก เหมาะแก่การสร้างที่อยู่อาศัย พอย้ายมาอยู่จึงขุดสระเพิ่มเติม ขุดไปเรื่อย ๆ ในสระพบแกลบเปลือกหรือข้าวเปลือก และสิ่งที่พบจึงกลายเป็นชื่อหมู่บ้านจึงเรียกว่า "ตำบลหลุมข้าว" เรื่อยมาจนถึงปัจจุบัน