จากการศึกษาตำนานวัดศรีดอนคำ วัดไฮสร้อย พงศาวดารฉบับของล้านนาเชียงแสน และการเล่าสืบต่อกันมาจึงแน่ใจว่า เขตตำบลหัวทุ่ง โดยเฉพาะบ้านแม่ลองเป็นเส้นทางเดินทัพผ่านกิ่วฤๅษีที่จะไปเหนือหรือลงใต้สู่เมืองหลวงสุโขทัย อยุธยา และกรุงเทพ ฯ ผู้คนที่กวาดต้อนทั้งชาวลานนา แม้กระทั่งชาวพม่าเชื้อสายกระเหรี่ยง ก็มาตั้งถิ่นฐาน เช่น บ้านค้างตะนะ บ้านแม่รัง บ้านแม่ลอง บ้านนาตุ้ม (2 หมู่) บ้านนาอุ่นน่อง บ้านหัวทุ่ง (เดิม คือบ้านนาหมาโก้ง) บ้านแม่จอก บ้านเค็ม บ้านไผ่ล้อม และบ้านนามน รวม 11 หมู่บ้าน รวมเป็นตำบล เมื่อปี 2540 กำนันคนแรก ชื่อแคว่น วงศ์ภีระ เป็นคนจากลำปาง กำนันคน ที่ 2 ชื่อแคว่นอ้าย บ้านนามน คนที่ 3 ชื่อ กำนันปัญญา จำปาแก้วได้รับพระราชทานนาม ว่า “ ขุนนิคม ศิระเขต” เป็นช่วงการเปลี่ยนแปลงในปี 2475 ซึ่งอำเภอลองก็ได้เปลี่ยน จากอำเภอเมืองลองจังหวัด ลำปาง มาเป็นอำเภอลอง จังหวัดแพร่ ตั้งแต่บัดนี้ กำนันคนที่ 4 คือ แคว่นปั๋น คือ นายอินปั๋น เอ้ยวัน ต่อมาเปลี่ยนนามสกุลเป็นกำนันอินปั๋นศิริสาน สุวรรณ กำนันคนที่ 5 คือกำนันอ้าย สุภาแก้วกำนัน คนที่ 6 คือกำนันเขียน ต่อตัน ช่วงนี้มีหมู่บ้านเพิ่มขึ้นเป็น 17 หมู่บ้านการบริหารงาน ในรูปแบบสภาตำบลประสบปัญหายุ่งยาก งบประมาณไม่เพียงพอที่จะกระจายลงสู่หมู่ที่มีจำนวนมาก จึงคิดแยกเป็น 2 ในรูปแบบสภา ตำบลประสบปัญหายุ่งยาก งบประมาณไม่เพียงพอที่จะกระจายลงสู่หมู่ที่มีจำนวนมาก จึงคิดแยกเป็น 2 ตำบล โดยพิจารณาหารือตกลง แยกออกไป 8 หมู่บ้านเป็น ตำบลบ่อเหล็กลอง ตั้งแต่ บ้านนาตุ้ม 2 หมู่ บ้านทุ่งเจริญ บ้านแม่ลอง บ้านแม่แขม - หนองแดง บ้านค้างตะนะ บ้านต้นม่วง และบ้านแม่รัง ซึ่งการแยกตำบลสำเร็จเมื่อตำบล ได้กำนันคนที่ 7 คือนายสมทรง เป็กกันใจ ปี 2532

ในการบริหารรูปแบบองค์กรท้องถิ่น สภาตำบลหัวทุ่งได้รับการยกฐานะเป็นองค์การบริหารส่วนตำบลหัวทุ่ง เมื่อวันที่ 23 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2540[1]