ตีโบที่ 1 เป็นบุตรชายของตีโบ เลอ วีเยอ แห่งบลัว[1] ที่เป็นไวเคานต์แห่งตูร์ในปี ค.ศ. 908[2] ภรรยาของตีโบ เลอ วีเยอ มารดาของตีโบที่ 1 คือ รีช็องด์ เดอ บูร์ฌ เหลนของรอร์กงที่ 1 เคานต์แห่งแมน[1] ตีโบที่ 1 ในตอนแรกเป็นข้าราชบริพารของอูกมหาราช ดยุคแห่งฝรั่งเศส[3] ราวปี ค.ศ. 945 พระเจ้าหลุยส์ที่ 4 ถูกชาวเหนือจับกุมตัวและส่งตัวให้อูกมหาราชที่ยกให้ตีโบเป็นคนดูแล[3] หลังอยู่ในการดูแลของตีโบอยู่ราวหนึ่งปี พระเจ้าหลุยส์เจรจาต่อรองอิสรภาพโดยเสนอนครล็องให้อูกซึ่งอูกยกต่อให้ตีโบ[4] ตีโบเป็นเคานต์แห่งตูร์ในปี ค.ศ. 942, เป็นเคานต์แห่งบลัว และในปี ค.ศ. 960 เป็นเคานต์แห่งชาโตเดิงและชาทร์[5]

น้องสาวของตีโบแต่งงานกับอาแล็งที่ 2 แห่งน็องต์ ดยุคแห่งเบรอตาญ ทำให้ตีโบมีอิทธิพลในแรน[6] ทว่าการเสียชีวิตของอาแล็งที่ 2 ก่อให้เกิดสุญญากาศในเบรอตาญและทำให้อ่อนแอต่อการรุกรานจากทั้งชาวนอร์มันและชาวอ็องฌูแว็งส์[7] ตีโบจับมือกับฟูลก์ที่ 2 แห่งอ็องฌูที่ให้สิทธิ์เขาควบคุมโซมูร์ ป้อมยุทธศาสตร์ที่ตั้งอยู่ระหว่างแม่น้ำลัวร์กับแม่น้ำตูเอ คอยคุ้มกันชายแดนของอ็องฌู[7] และยังให้ควบคุมอารามแซ็ง-ฟลอร็องนอกกำแพงของโซมูร์[7] ส่วนฟูลก์ที่เพิ่งเป็นม่ายก็ได้แต่งงานกับน้องสาวของตีโบ ภรรยาม่ายของอาแล็งแห่งน็องต์[7]

ในปี ค.ศ. 960 ตีโบอยู่ฝั่งตรงข้ามกับริชาร์ดที่ 1 แห่งนอร์ม็องดีและเริ่มต้นการทำสงครามอันยาวนานกับชาวนอร์มัน ในปี ค.ศ. 961 ตีโบโจมตีอีฟโรซ์ ชาวนอร์มันตอบโต้ด้วยการโจมตีดุนัวส์ ในปี ค.ศ. 962 ตีโบทำการโจมตีรูอ็องแต่ล้มเหลว ชาวนอร์มันเผาชาทร์เป็นการตอบโต้ ตีโบยึดการควบคุมป้อมปราการแซ็งแตญ็องในลัวเรแชร์ในเวียร์ซงกับอ็องกียงในแบรี ช่วงที่อูก กาแปยังเยาว์วัย ตีโบสร้างความแข็งแกร่งให้กับชาทร์กับชาโตเดิง ในตอนที่เสียชีวิต ตีโบได้สร้างอำนาจอันกว้างใหญ่ไพศาลแถบแม่น้ำลัวร์ ครองความเป็นใหญ่ในฝรั่งเศสตอนกลาง

ราวปี ค.ศ. 943/44[8] ตีโบแต่งงานกับลีเยการ์ดแห่งแวร์ม็องดัว ภรรยาม่ายของวิลเลียมที่ 1 แห่งนอร์ม็องดี[9] บุตรสาวของแอร์แบร์ที่ 2 เคานต์แห่งแวร์ม็องดัวกับฮิลเดอบร็องด์แห่งฝรั่งเศส พระธิดาของพระเจ้ารอแบร์ที่ 1 แห่งฝรั่งเศส[10] พระเชษฐาร่วมบิดาของฮิลเดอบร็องด์คืออูกมหาราช ดยุคแห่งฝรั่งเศส[11]