เมื่อวันที่ 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552 จอห์น เอ็ดเวิร์ด โจนส์ (อังกฤษ: John Edward Jones) นักศึกษาแพทย์วัย 26 ปี และจอช น้องชายของเขา รวมไปถึงเพื่อน ๆ อีก 11 คน ได้เดินทางไปยังถ้ำนัตตีพัตตี

จอห์นได้คลานเข้าไปในช่องแคบของถ้ำ และเริ่มติดอยู่ในช่องแคบที้มีขนาดเท่ากับฝาปิด–เปิดเครื่องซักผ้าในลักษณะหัวดิ่งลงไปยังช่องแคบที่โค้งและมีพื้นที่จำกัดทำให้ไม่สามารถขยับตัวขึ้นหรือลงต่อไปอีกได้อย่างถาวร ทีมกู้ภัยก็ไม่สามารถเห็นส่วนใดส่วนหนึ่งของลำตัวเขาได้เลย นอกจากเท้าที่โผล่ออกมาเล็กน้อยเกือบชิดเพดานถ้ำเท่านั้น ด้วยท่าติดช่องแคบที่มีลักษณะคล้ายกับเบ็ดจึงทำให้ทีมกู้ภัยไม่สามารถดึงร่างของเขาออกมาได้โดยตรง เพราะหากดึงขึ้นมาอวัยวะแรกคือขาของจอห์นต้องหักหรือขาดอย่างไม่ต้องสงสัย และในที่สุดเขาก็เสียชีวิตหลังจากติดอยู่อย่างนั้นนานถึง 27 ชั่วโมง

การเสียชีวิตของจอห์นเป็นที่กล่าวขวัญกันมากเพราะเขาไม่ได้เสียชีวิตในแบบมนุษย์ทั่วไป แต่เขาเสียชีวิตโดยห้อยหัวปักลงไปด้านล่างและภารกิจการช่วยเหลือครั้งนั้นก็ล้มเหลว เนื่องจากสุดวิสัยที่จะดึงจอห์นออกมาจากช่องแคบในถ้ำได้[2]

ถ้ำนัตตีพัตตีจึงกลายเป็นที่ฝังร่างไร้วิญญาณของจอห์นนับตั้งแต่นั้นมา ต่อมาถ้ำแห่งนี้ได้ถูกทางรัฐตัดสินใจปิดทางเข้าถ้ำด้วยคอนกรีตในขณะที่ร่างจอห์นยังคงถูกทิ้งไว้ในถ้ำอย่างถาวร[3]