ทนายความที่ปรึกษา (อังกฤษ: solicitor) เป็นผู้ประกอบวิชาชีพกฎหมาย (legal practitioner) ในบางเขตอำนาจ ซึ่งโดยประเพณีแล้วมีบทบาทข้องเกี่ยวกับกิจการกฎหมายส่วนใหญ่ บุคคลที่จะเป็นทนายความที่ปรึกษาต้องมีคุณสมบัติตามที่กฎหมายกำหนด ซึ่งแตกต่างกันไปในแต่ละท้องที่ เช่น ในอังกฤษและเวลส์ ทนายความที่ปรึกษาจะได้รับอนุญาตให้ประกอบวิชาชีพตามบทบัญญัติของพระราชบัญญัติทนายความที่ปรึกษา ค.ศ. 1974 (Solicitors Act 1974) อนึ่ง ทนายความที่ปรึกษายังต้องมีใบอนุญาตประกอบวิชาชีพ เว้นแต่กรณียกเว้นบางประการ และในอังกฤษ ยังมีทนายความที่ปรึกษามากกว่าเนติบัณฑิต (barrister) เพื่อทำหน้าที่ทั่วไปในการให้คำปรึกษาทางกฎหมาย และดำเนินกระบวนพิจารณาทางกฎหมาย[1]ในสหราชอาณาจักร, รัฐบางรัฐของออสเตรเลีย, ฮ่องกง, แอฟริกาใต้ ที่ซึ่งเรียก ทนายความที่ปรึกษา ว่า อัตเทอร์นีย์ (attorney), และไอร์แลนด์ วิชาชีพกฎหมายแบ่งออกเป็นสองอย่างต่างกัน คือ ทนายความที่ปรึกษา อย่างหนึ่ง กับ เนติบัณฑิต หรือบางแห่งเรียก ทนายแก้ต่าง (advocate) อีกอย่างหนึ่ง โดยนักกฎหมายมักเป็นได้เพียงอย่างใดอย่างหนึ่งในสองอย่างนี้เท่านั้น ทว่า ในแคนาดา มาเลเซีย นิวซีแลนด์ สิงคโปร์ และรัฐส่วนใหญ่ในออสเตรเลีย วิชาชีพกฎหมายในปัจจุบันเป็นไปในทางผสมผสาน โดยอนุญาตให้นักกฎหมายเป็นได้ทั้งเนติบัณฑิตและทนายความที่ปรึกษา ดังนั้น ผู้สำเร็จการศึกษากฎหมายอาจเริ่มอาชีพอย่างหนึ่งแล้วจึงมีคุณสมบัติสำหรับอีกอย่างหนึ่งได้[2][3]