เป็นวิธีการผลิตชาโดยขจัดกิจกรรมของเอนไซม์ในใบชาด้วยการนึ่งแทนการอบในหม้อ แต่ทำให้เกิดเป็นรูปร่างมางาตามะ โดยไม่ต้องใช้กระบวนการรีดแบบละเอียดเหมือนอย่างการผลิตเซ็นจะทั่วไป ประมาณปลายยุคไทโช ได้เริ่มมีการผลิตเพื่อส่งออกไปยังประเทศอดีตสหภาพโซเวียต

เนื่องจากสามารถผลิตได้อย่างมีประสิทธิภาพมากกว่าการอบในหม้อ พื้นที่การผลิตหลายแห่งที่ทำแบบดั้งเดิมโดยการอบในหม้อจึงเปลี่ยนมาใช้การนึ่ง และการอบในหม้อจึงกลายเป็นส่วนน้อยไป[4]