ธรรมชาติที่เป็นหลักการแห่งการสร้างมวลสาร

ฉายาที่เป็นธรรมชาติที่สุดของทาแลสคือ " วัตถุนิยม " และ " นักธรรมชาตินิยม " ซึ่งมีพื้นฐานมาจากอูเซียและฟิสิกส์ สารานุกรมคาทอลิก ตั้ง ข้อสังเกตว่าอริสโตเติลเรียกเขาว่านักสรีรวิทยาโดยมีความหมายว่า "นักศึกษาแห่งธรรมชาติ" [2] ในทางกลับกัน เขาจะมีคุณสมบัติเป็นนักฟิสิกส์ ยุคแรก เช่นเดียวกับอริสโตเติล พวกเขาศึกษา corpora, "bodies" ซึ่งเป็นลูกหลานของสารในยุคกลาง

น้ำในฐานะเป็นหลักการข้อแรก

ความเชื่อของทาแลสที่ได้รับความนิยมมากที่สุดคือ โลกเริ่มต้นจากน้ำ ซึ่งอริสโตเติลให้ความเชื่อเทียบเท่ากับความเชื่อของแอแนกซิมินีสที่เชื่อว่า โลกก่อกำเนิดจากอากาศ การอธิบายถึงมุมมองของทาแลสในเรื่องนี้ได้ดีที่สุดคือผ่านทาง อภิปรัชญาของอริสโตเติล[3] จากทฤษฏี สาระและรูปแบบ ที่ว่า "รูปแบบใดที่ทุกอย่างปรากฏอยู่และรูปแบบใดที่เกิดขึ้นก่อนก็จะเข้าไปอยู่ในนั้น เป็นส่วนหนึ่งในนั้น แต่เปลี่ยนแปลงในด้านคุณสมบัติ เหมือนกับที่กล่าวกันว่า ธาตุและองค์ประกอบหลักของวัตถุใดก็เป็นอย่างนั้น" และอีกครั้งหนึ่ง "เพื่อความจำเป็นตามธรรมชาติของมัน อะไรอย่างหนึ่งหรือมากกว่าหนึ่ง จากอะไรที่มาเป็นอย่างอื่นและอยู่ในนั้น ... ทาแลส นั่นเองที่เป็นผู้ซึ่งพบปรัชญาที่ว่า มันคือน้ำ"