ในวิชา
ภูมิศาสตร์ ที่ราบ หรือ
พื้นราบ เป็นแผ่นดินเรียบกว้างใหญ่ซึ่งปกติมีการเปลี่ยนแปลงระดับความสูงไม่มาก ที่ราบเกิดเป็นที่ลุ่มตามก้นของหุบเขาหรือเป็นประตูสู่ภูเขา เป็น
ที่ราบชายฝั่ง และ
ที่ราบสูงหรือที่ดอน
[1]ในหุบเขาที่ราบจะถูกขนาบทั้งสองด้าน แต่บางทีที่ราบอาจแสดงขอบเขตโดยวงแหวน
เขาครบวงหรือไม่ครบวง โดยภูเขาหรือ
หน้าผา เมื่อบริเวณภูมิศาสตร์หนึ่งมีที่ราบมากกว่าหนึ่งแห่ง ที่ราบทั้งหลายอาจเชื่อมกันโดยช่องเขา (pass หรือ gap) ที่ราบชายฝั่งส่วนใหญ่สูงกว่า
ระดับน้ำทะเลจนไปบรรจบภูเขาหรือที่ราบสูง
[2]ที่ราบเป็น
ธรณีสัณฐานหลักอย่างหนึ่งของโลก โดยปรากฏอยู่ในทุก
ทวีป และกินอาณาบริเวณกว่าหนึ่งในสามของพื้นที่ดินของโลก
[3] ที่ราบอาจเกิดขึ้นระหว่าง
ลาวาไหล มีการทับถมโดยน้ำ น้ำแข็งหรือลม หรือเกิดจาก
การกร่อนด้วยตัวการดังกล่าวจากเขาและภูเขา ปกติที่ราบอยู่ภายใต้
ชีวนิเวศทุ่งหญ้า (เขตอบอุ่นหรือกึ่งเขตร้อน)
สเตปป์ (กึ่งแห้งแล้งจัด)
สะวันนา (เขตร้อน) หรือ
ทันดรา (ขั้วโลก) ในบางกรณี
บริเวณแห้งแล้งและ
ป่าฝนก็เป็นที่ราบได้
[4]ที่ราบในหลายพื้นที่มีความสำคัญต่อ
เกษตรกรรมเพราะดินมีการทับถมเป็น
ตะกอนที่อาจลึกและอุดมสมบูรณ์ และความราบช่วยเอื้อต่อการผลิตพืชผลโดยใช้เครื่องจักร หรือเพราะเอื้อต่อทุ่งหญ้าซึ่งเป็นแหล่งอาหารอย่างดีสำหรับ
ปศุสัตว์[5]