ในเศรษฐศาสตร์คลาสสิก ทุนเป็นหนึ่งในปัจจัยในการผลิตสาม (หรือสี่ ตามการรวมรวบข้อมูล) ปัจจัย ปัจจัยอื่นๆรวมไปถึงที่ดิน แรงงาน และองค์กร ผู้ประกอบการ หรือการบริหารจัดการในบางหลักสูตรเศรษฐทรัพย์ที่มีคุณสมบัติต่อไปนี้เป็นทุน:

• สามารถนำไปผลิตเศรษทรัพย์ (สินค้า) อื่นๆได้ (อยู่ในรูปของปัจจัยในการผลิต)
• ถูกสร้างขึ้นมาอีกทีหนึ่งโดยแตกต่างจาก "ที่ดิน" ที่ซึ่งหมายถึงปัจจัยในการผลิตที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติเช่นพื้นที่ทางภูมิศาสตร์และทรัพยากรทางธรรมชาติ เช่นแร่ธาตุ
• ไม่ได้ถูกใช้ในการผลิตเป็นหลักโดยสัมบูรณ์ซึ่งทำให้แตกต่างจากสินค้ากึ่งสำเร็จรูป (ยกเว้นค่าเสื่อมราคา)

ความหมายนี้ถูกนำมาใช้กับเศรษฐศาสตร์คลาสิกสมัยใหม่โดยมีการเปลี่ยนแปลงน้อยมากในการวิเคราะห์ทางการในระยะยาว มีการแก้คำกำกวมโดยบอกว่าทุนเป็นหลักทรัพย์ชนิดหนึ่ง

กาอธิบายก่อนหน้านี้ได้ชี้แจงว่าทุนเป็นรายการ (item)ทางกายภาพที่สามารถจับต้องได้ แต่ในระยะหลังมีการพยายามทีจะกำหนดความหมายของทุนใหม่ ตัวอย่างเช่น การลงทุนในการศึกษาและการพัฒนาฝีมือก็ถือเป็นการสร้างทุนมนุษย์หรือทุนความรู้ และนอกจากนี้การลงทุนเพื่อสร้างสมบัติทางปัญญหาคือการสร้างทุนทางปัญญาเช่นกันซึ่งยังมีการถกเถียงกันอยู่มากพอควร

ทฤษฎีการพัฒนามนุษย์อธิบายว่าทุนมนุษย์ยังรวมไปถึงปัจจัยทางด้านสังคมและความคิดสร้างสรรค์:

• ทุนทางสังคมเป็นคุณค่าในการเชื่อถือกันระหว่างบุคคลหรือองค์กรซึ่งอยู่ในเศรษฐกิจ
• ทุนเฉพาะบุคคลเกิดขึ้นจากตัวคนเอง ปกป้องโดยสังคม และแลกเปลี่ยนแรงงานเพื่อเงินหรือความเชื่อใจ

การจำแนกชนิดที่นำไปใช้ทางทฤษฏีและประยุกต์อื่นๆรวมไปถึง:

• ทุนทางบัญชีซึ่งคือพันธกิจต่างๆ
• ทุนธรรมชาติซึ่งคือความพยายามของชุมชนเพื่อพัฒนาธรรมชาติ
• ทุนด้านโครงสร้างพื้นฐานเป็นระบบสนับสนุนที่ไม่ได้มาจากธรรมชาติซึ่งอาจจะรวมไปถึงเครื่องนุ่งห่ม ที่อยู่อาศัย ถนน คอมพิวเตอร์ส่วนบุคคล ซึ่งทำให้ความต้องการของความน่าเชื่อถือทางสังคม การฝึกฝน และทรัพยากรทางธรรมชาติน้อยลงที่สุดเท่าที่จะเป็นได้